Heimir : söngmálablað - 01.02.1938, Síða 15

H E I M I R
11
Schubert og söng síðan i hálfum liljóðum fyrsta lagið og
sagði siðan: „Ekki ósnoturt“. Siðan söng hann fleiri lög,
þar á meðal nokkur við kvæði eftir Göethe og varð þá
mýkri á manninn. Þegar liann kvaddi klappaði liann á
kollinn á Scliubert og sagði: „Þér liafið neistann, en þér
e.ruð ekki nógu mikill heimsmaður og leikari, og þér sóið
yðar fögru hugmyndum.“ — Vogl hafði tekið eftir sniid-
arbragðinu á lögunum og orðið hrifnari en hann vildi láta
i veðri valca. Hann kom nú öðru hverju til Seliuberts og
brátt urðu þeir góðir vinir og samrýmdir, þótt aldurs-
munurinn væri mikill, því Vogl var 49 ára gamall, en
Schubert stóð á tvitugu. Á sumrin ferðuðust þeir saman
um fjöll og friða dali, þvi báðir undu sér bezt i faðmi nátt-
úrunnar. Upp frá þessu söng Vogl jafnán Schubertslög,
fyrst framan af þó eingöngu í samkvænmm, en hann var
tíður gestur við liirðina og hjá iiáaðlinum.
Það var fyrst árið 1821 að tókst að fá „Erlkönig" prent-
aðan og var það fyrsta lagið eftir Sclmbert, sem birtist á
prenti. „Erlkönig“ er því talið oj). 1 (fyrsta verkið), enda
þótt liann hafi samið mörg lög á undan því. Ekkert út-
gáfufirma fékkst ]ió tii að gefa lagið út, en vinir Sclui-
berts skutu þá saman í prcntnnarkostnaðinn. Vögl, sem
annars var ragur að syngja lög el’tir óþckkta liöfunda
opinberlega, tók nú i sig kjark og söng iagið á einum
hljómleik sínum, og vakti það stormandi fögnuð. í hlöð-
unum fékk lagið góða dómá, að undanskildum mishljóm-
unum frægu við orðin: „Mein Vater, mein Vater“, sem
liafa veriö of djarfir fyrir smekk þeirra tíma. Atliyg'li
manna á laginu hafði verið vakin. Fyrstu mánuðina 1821
flugu út 800 eintök og komu iun 2000 flórínur, en helm-
ingurinn rann i vasa Diabelli, sem tekið hafði að sér 2.
útgáfuna. Sami Diabelli ginnti einu sinni Sclmbert, þcgar
hann var i kröggum, lil að selja sér 12 sönglagahefti fyrir
aðeins 800 flórinur. Scliubert var gersneyddur öllu fjár-
málaviti og áleit þetta særnilega borgun. En hann renndi
Frh. á bls. 14.