Stúdentablaðið - 01.02.2010, Blaðsíða 15

maður er rithöfundur eða ekki. Mig langar
líka til þess að börnin mín læri annað
tungumál. Draumalandið og LoveStar eru
komnar út I Þýskalandi og Draumalandið
komið út í Japan, Bretlandi og Danmörku
og myndin er síðan sýnd um allan heim.
Maður finnur að það er mikill munur á því
hvort barnabækur eftir mann séu komnar
út I mörgum löndum eða fullorðinsbækur.
Bækur eins og Draumalandið eru teknar
mun alvarlegar heldur en til dæmis Blái
hnötturinn, sem ég held nú samt að muni
lifa lengur. Nú er maður farinn að fara
í stór viðtöl og það er einhvern veginn
miklu hærri prófíll á öllu.
Einhver sérstök áform með
verðlaunaféð?
Þessi verðlaun komu á mjög góðum
tíma fyrir okkur og ég held að mikið
af þessu eigi eftir að hverfa strax f
húsnæðishttina (hlær). En það eru engar
lúxusfjárfestingar hérna, það er líka
bara mjög dýrt að vera ég! Ætli maður
reyni ekki bara að bjarga því sem
maður getur og halda áfram að skrifa.
Ef það verður eitthvað eftir getur
maður notað það (ellinni.
Hafðirðu alltaf í hyggju að verða rithöfundur?
sagt óvenjulegan feril. Þau voru búin að grafa
upp flest allt sem ég hef gert, lásu meira að segja
Söguna af bláa hnettinum og Bónusljóð og vissu
af vinnu minni við Árnastofnun við útgáfuna af
Rímnadisknum og ýmsu öðru.
Telur þú persónulega Draumalandið vera þitt
mikilvægasta eða stærsta verkefni hingað til?
Draumalandið náttúrulega gleypti mig gjörsamlega
á löngu tímabili og þetta er langstærsta
heildarkonseptið sem ég hef unnið að, bókin,
bíómyndin og fyrirlestrarnir. Þetta er það verkefni
sem hefur tekið hvað mesta orku og er svona
dæmi um þegar verkið gleypir höfundinn. En
Draumalandið átti að vera eins konar millibók þar
sem ég vildi sturta út því sem hafði verið að sækja
á mig til að það hefði ekki áhrif á skáldskapinn en
ég sá strax þegar ég var kominn áleiðis með bókina
að þetta var orðið miklu stærra heldur en ég hafði
áætlað í byrjun.
Þú hefur ekki einungis skrifað skáldsögur
heldur einnig leikrit. Hvað er í vinnslu í
augnablikinu? Má búast við nýjum leikritum
og/eða skáldsögum á næstunni?
[ augnablikinu er ég í samstarfsverkefni með Þorleifi
Erni Arnarsyni, leikrit sem heitir Eilíf óhamingja
og er sjálfstætt framhald skrifstofudramasins Eilíf
hamingja sem var sýnt árið 2007, en Eilíf óhamingja
verður frumsýnt í mars. Svo er ég kominn áleiðis
með tvær bækur, þar af eina barnabók sem er að
taka á sig mynd og ég vona að verði bara nokkuð
fín.
Hvernig breyta þessi verðlaun vinnu þinni hér
heima og erlendis?
Vinnan mín er þannig í eðli sínu að hún hefur alltaf
breyst mjög mikið. Það sem hefur kannski haft mest
áhrif er það að hafa eignast fjögur börn, þar af
þrjú á sex árum. En ég á alltaf eftir að fara og búa
í útlöndum, ég hef ekki búið þar síðan ég var barn
og ég held að maður hafi gott af því hvort sem
Já, ég hafði alltaf hugsað mér að vinna við eitthvað
skapandi. Fjölskyldan mín samanstendur mikið af
hjúkrunarfólki og fjallafólki og vinir minir þegar
ég var yngri voru allir í fótboltanum þannig að
það lá ekki beint við að fara út í listina. En mig
langaði alltaf að gera eitthvað skapandi, þá kom
hugsanlega til greina myndlist, kvikmyndagerð,
arkitektúr og svo er ég mikill aðdáandi Davids
Attenborough og langaði svolítið að gera
náttúrulífsmyndir. En það má segja að ég hafi svona
fiktað við þetta allt saman að einhverju leyti eða
unnið náið með fólki í þessum geirum. Ef það væri
ekki skapandi starf hefði mig hugsanlega langað
að fara (líffræði eða eitthvað því tengt. Á sínum
tíma stóð mér reyndar til boða að fara til Amazon-
frumskógarins að hjálpa móðurbróður mínum, sem
er bandarískur líffræðingur, að veiða Anaconda-
kyrkislöngur (hlær) en það var ekkert úr því. Þetta
var í kringum 1997 en þá eignaðist ég barn og
moundið
M»i4 ittu þejir h kvtar hK alt?
STÚDENTABLAÐIÐ
skrifaði Söguna af bláa hnettinum stuttu seinna.
Hver er þín uppáhaldsbók og/eða
-rithöfundur?
Þetta er svolítið erfið spurning. Á maður ekki bara
að segja Njála og óþekktur höfundur? Ég var meira
í því að lesa þjóðsögur og þær fengu mig mest til
þess að langa til að skrifa. En hvað varðar erlenda
rithöfunda þá má til dæmis nefna Kurt Vonnegut
og Italo Calvino. Steinn Steinarr, Þórarinn Eldjárn,
Gyrðir Elíasson, Isak Harðarson, Þórður Helgason og
fleiri höfðu líka áhrif þegar ég var að byrja að skrifa.
Hefurðu einhver heilræði fyrir unga og
upprennandi rithöfunda eða stúdenta á
námsárum sínum?
Þegar ég byrjaði í íslenskunni þá var kreppa, því gat
maður valið að læra það sem mann langaði til að
læra frekar en eitthvað praktískt.
Hvað er svo á döfinni árið 2010 hjá
Andra Snæ Magnasyni?
Það er svona helst að sjá fyrir endann á tveimur
bókum og einu leikriti og ferðast mikið en þó ekki
eins mikið og árið 2009, það var klikkun. Það gæti
samt verið að ég ferðist jafnmikið ef ég fer til Kína.
Sagan af bláa hnettinum var að koma út þar og það
væri gaman að ná heimssýningunni. Annars bara
vera duglegur að ala upp börnin mín.