Búnaðarrit - 01.01.1918, Qupperneq 12

4
BÚNAÐARRIT
yngra son sinn, efnilegan mann, er stundaði búnaöar-
nám í Noregi.
Þórhallur biskup var sæmdur riddarakrossi dannebrogs-
orðunnar og dannebrogsmanna og prófessors nafnbót.
Það var ekki tilætlunin, að rekja hér æfiatriði þessa
merkismanns, heldur að eins að láta nokkur orð fylgja
myndinni. Hans hefir verið minst rækilega annarstaðar;
vil eg þar til einkum nefna æfiágrip, er séra Magnús
Helgason skólastjóri hefir ritað í Andvara 1917.
E. H.
Um slátt.
Eftir Dr. phil. Qnðm. Finnbogason.
Sláttur hefir tíðkast á íslandi síðan land bygðist. Orf
og Ijár er til á hverju sveitaheimili og víða í kauptún-
um og kaupstöðum. Og þótt sláttuvélar séu komnar all-
víða, þá verður orfið eflaust langlíft í landinu og líklega
sameilíft þúfunum. Slátturinn er eitt hið þjóðlegasta
verk sem unnið er á íslandi. Hann er og það starfið
sem skáldin hafa helzt minst á í ijóðum sínum og
brugðið blæ sveitasælunnar yfir. Og hvenær sem ísiend-
ingur er borinn til hinztu hvíldar, er huganum beint að
„siyngum þeim sláttumanni,
er slær alt hvað fyrir er.“
Mynd sláttumannsins fylgir oss til grafar. Skárahljóðið
rennur saman við óminn úr líkaböng.
Eflaust hafa hér á öllum þessum umliðnu öldum verið
sláttumenn er báru af öðrum. Sumir hafa verið héraðs-
frægir sláttumenn, aðrir þjóðfrægir. Svo er t. d. um
Magnús sálarháska. Þó veit nú enginn nákvæmlega um