Nýja stúdentablaðið - 01.12.1962, Síða 21

NÝJA STÚDENTABLAÐIÐ
21
(Framh. af bls. 13.)
verður Bandaríkjaforseti að heita því
að gæta öryggis Fidels Castro! Millj-
ónirnar í rómönsku Ameríku draga
sínar ályktanir.
★
Ég kynntist vel á Kúbu fjölskyldu
frá Brasilíu, stærsta og fjölmennasta
ríkinu í rómönsku Ameríku, þar sem
borgaralegt lýðræði hefur verið talið
standa einna föstustum fótum. Þetta
var kona og tvær uppkomnar dætur,
sem stunda háskólanám á Kúbu, enn
fremur tveir drengir, sem einnig ætl-
uðu að hefja nám á Kúbu. Fjölskyldu-
faðirinn var ekki með; hann heitir
Francisco Juliao og hefur að undan-
förnu vakið mesta athygli stjórn-
málamanna í heimalandi sínu. Hann
hefur stofnað Bændasamband Brasi-
líu, byltingarsamtök smábænda og
landbúnaðarverkamanna, sem krefj-
ast þess að framkvæmd verði ný-
skipan í landbúnaði á sama hátt og
á Kúbu og segjast munu sækja rétt
sinn eftir nýjum leiðum. Þessi bras-
ílska fjölskylda sagði mér margt um
ástandið í heimalandi sínu.
Ibúar Brasilíu eru 70 milljónir, átt-
unda fjölmennasta þjóð í heimi, og
landið sjáift er fimmta stærsta land
hnattarins að flatarmáli. í síðustu
kosningum, sem voru sóttar af miklu
kappi og vöktu athygli víða um heim,
tóku aðeins þátt innan við 20% at-
kvæðisbærra manna. Ástæðan er sú
að ólæsir menn geta ekki greitt at-
kvæði, og 70% Brasilíumanna kunna
ekki að lesa; þannig er ástatt um níu
menn af hverjum tíu til sveita. Þegar
málum er svo háttað, verður borg-
aralegt lýðræði formið eitt og fyrst
og fremst aðferð yfirstéttanna til að
deila með sér völdunum, en sá meg-
inþorri þjóðarinnar, sem haldið er
utangarðs, hlýtur að leita annarra
leiða til að ná rétti sínum.
80% af ræktanlegu landi í Brasilíu
er í eigu 2% landsmanna, en millj-
ónir sveitamanna eiga ekki þumlung
lands. Aðeins um tíundi hluti rækt-
anlegs lands er í rækt, vegna þess að
eigendurnir miða athafnir sínar við
verðsveiflur á erlendum mörkuðum,
einkanlega í Bandaríkjunum, en ekki
þarfir landsmanna sjálfra. f norð-
austanverðri Brasilíu verður meðal-
aldur manna 27 ár. Af 1000 börnum
deyja 350—400 á fyrsta aldursári. Á
hverju ári deyja 6 milljónir Brasilíu-
manna undir 16 ára aldri. Á 42 sek-
úndna fresti deyr barn, 85 á klukku-
stund hverri, 2040 á dag. Þeir, sem
komast á legg, eru hrjáðir af sjúk-
dómum sína skömmu ævi; 23 millj-
ónir Brasifíumanna þjást af krók-
ormasýki, 8 milljónir af mýraköldu,
600 000 af sýfilis, 64 000 af holds-
veiki; 100 000 manna deyja árlega úr
berklum. Aðeins helmingur barna
kemst nokkurn tíma í skóla, og aðeins
tíunda hvert barn lýkur barnaskóla-
námi. Meira en 30 milljónir Brasilíu-
manna eiga enga skó, hundruð þús-
unda lifa naktir í hellum og skútum
eins og villidýr. Á sama tíma safna
erlendir og innlendir auðhringar
gróða örar en dæmi eru til í nokkru
öðru landi; sumir milljónarar hirða
9000% arð af fjármagni sínu árlega;
auðæfi þeirra margfaldast jafnört
FRÁ FRAKKLANDI (Framh. af bls. 10.)
Það hefur verið sér meðvitandi um það hlutverk, sem stúd-
entum ber að gegna meðal þjóðarinnar, hæfni þeirra til
þess að skilja þróun sögunnar og berjast fyrir réttlætis-
málum og verja lýðræðið. Stúdentar eiga að taka þátt í
lífi og starfi þjóðarinnar og benda henni fram til fegurra
mannlífs. Franska stúdentasambandið U.N.E.F. hefur
aldrei sterkara verið né ákveðnara í því að fylgja fram
þeirri stefnuskrá, sem sett var fram í Grenoble árið 1946.
H. S.
og sóttkveikjur og eru jafn banvæn
fyrir íbúa landsins.
Francisco Juliao sagði í ræðu, sem
hann hélt í ár: „Ég trúi því ekki að
land mitt hljóti lausn úr atkvæða-
kössum. Eða með aðstoð fyrirmanna.
Né fyrir tilstilli kristilegra fjöl-
skyldna. Hún kemur, og það er ég
sannfærður um, frá hinum örvænt-
ingarfulla fjölda, hún verður verk
jarðnæðislausra sveitamanna, at-
vinnuleysingja og verkamanna, sem
búa við smánarkjör, námsmanna,
sem ekki komast í skóla, barna, sem
skortir framtíð, öldunga, sem skortir
fortíð, þeirra ólæsu, hermanna og
sjómanna, sem ekki fá að greiða at-
kvæði, fátækra klerka, menntamanna,
sem hvorki leigja penna sína né selja
samvizku sína, handiðnaðarmanna,
smákaupmanna, húsmæðra; allra
þeirra, sem eiga tilfinningar í hjarta
sínu og tungu til að syngja með orð
þjóðsöngsins: „Tryggjum ættjörð-
inni frelsi eða deyjum fyrir Brasil-
íu.“ “
★
1 þessu þjóðfélagsástandi eru fólg-
in þau „árásarvopn“, sem Bandaríkin
geta ekki fjarlægt með hótunum um
heimsstyrjöld né samningum við for-
sætisráðherra Sovétríkjanna. For-
dæmi Kúbu hefur sannað að það eru
ekki hergögnin, sem skipta máli; rísi
fólkið upp, fá engir herir varizt,
liversu fullkomin morðtól, sem þeir
hafa á valdi sínu. Og nú veit fólkið í
rómönsku Ameríku að bylting fær
staðizt til frambúðar — á Kúbu hef-
ur hún meira að segja hlotið banda-
ríska baktryggingu.
FRÁ TÉKKÓSLÓVAKÍU (Framh. af bls. 12.)
hætti þeim markmiðum, sem Hitler reyndi árangurslaust
að ná með vopnavaldi. Og andkommúnisminn virðist ætla
að gagnast þeim engu síður en nazistum á sínum tíma.
Þessi afturgengni þýzki imperíalismi er mesta hættan,
sem að íslendingum steðjar í dag, og blekkingar andkomm-
únismans skæðasta vopn hans. Það er ömurlegur vitnis-
burður um pólitískt þroskastig íslenzkra stúdenta, ef þeir
ætla að skipa sér í fremstu raðir fimmtu herdeildar hans.
Prag, nóv. 1962. Jóhann Páll Árnason.