Dvöl - 18.11.1934, Blaðsíða 3

nóv. 1934
D V Ö L
3
Á f j ö 1 1 u m
II. Kerlingarfj 811.
Eftir Jón Eijþórsson
Af heiðunum upp af Húnavatns-
8ýslu má í góðu skyggni sjá nokkra
hvassydda fjallatinda gnæfa yfir
fiungu Kjalar í suðurátt.
Eg sá pessa sýn í fyrsta skifti
er eg fór í heiðargöngur á Auð-
kúluheiði og mér var sagt, að þetta
V0eru Kerlingarfjöll.
Síðan eru nú 25 ár liðin, en mér
er vel í minni, hve æfintýralega
fjarlsegir og háir mér sýndust þessir
^ndar. En meira fékk eg ekki séð
þeim í þessari ferð sakir dimm-
yiðra og moldroks.
Nú skil eg það vel, hversvegna
Þessi fjallasýn gróf sig inn í barns-
^inni mitt. Það var af því að
Kerlingarfjöllin eru ólík öllum öðr
fjöllum hér á landi, sem eg
afiii þá séð eða hefi síðan séð.
Þau bera úr fjarska svip Alpa
ijnllanna.
Kerlingarfjöllin eru lítill fjalla-
^lasi skammt suður af Hofsjökli.
Þau rísa „stórleit og stöku um 1000
01 • yfir víða og eyðilega hásléttu.
f*ar er enginn aðdragandi eða und-
lrhlíðar. Þau er skorin sundur af
Sijúfrum og þröngum dölum í
vassa tinda eða þunnar eggjar.
nmir kambarnir eru huldir jökli
angl niður í hlíðar, sumir tind-
arnir eru svartir og gneypir, eins
°SLoðmundurinn, og enn aðrir eru
eins 0g rauðbleikir pýramidar. í
morgunmund og um sólsetur glóa
tindarnir í sólroðanum löngu áður
og eftir að dökkvir skuggar hjúpa
sandauðnina umhverfis.
Þetta eru Kerlingarfjöllin úr
fjarska. En inn á milli þeirra bíð-
ur Loki í hverri gjótu og varla
meira en hálfbundinn. Þar eru stór
gil og dalverpi rjúkandi af hvera-
gufum og jörðin titrar sumstaðar
af sjóðandi leirleðju sem byltist í
holum og helliskútum eins og brim
við kletta. Ef stappað er í jörðina
er tómahljóð undir. Bezt er að fara
þar varlega.
Eg hef aðeins dvalið einn dag í
Kerlingarfjöllum og því get eg sagt
þaðan stutta ferðasögu
Við félagar fjórir saman komum
austan frá Nautöldu í glaða sól-
skini og góðviðri. Tjölduðum við
litla á í grösugum hvammi norðan
undir fjöllunum. Daginn eftir fóru
tveir beint upp í Hveradali, en eg
fór austur að Loðmundi til þess
að setja merki við skriðjökulstungu,
sem nær þar niður á jafnsléttu.
Einn af félögunum, Þórarinn Arn-
órsson, fór með til þess að hjálpa
mér við mælingarnar. Að þeim
loknum gengum við upp jökul-
skarðið vestan við Loðmund og
upp á Rauðkoll, en hann sést á
myndinni hér að framan sem lítill
pýramidi við hliðina á Loðmund-