Dvöl - 18.11.1934, Blaðsíða 4

4
D v
Ö L
18. nóv. 1934
inum, en í raun réttri eru þeir
jafn háir eða um 1500’”mr~yflr
sjávarmál. Leiðin þarna upp er
miklu drýgri heldur en við ímynd-
uðum okkur og mjög brött að lok-
um: Var sól komin í miðaftanstað
þegar við stóðum, eða öllu heldur
húktum á tindinum, því hann er
svo oddhvass og laus, að varla er
hœgt að standa þar uppréttur. En
slíkt útsýni þóttumst við aldrei
hafa séð áðnr. Allt Suðurland
blasti við, austan frá Vatnajökli
og vestur á Reykjanes. í vestri
sást kollurinn á Eiríksjökli yfir
Langjökul. Einkennilegt var að sjá
Skjaldbreið í vestri og Trölla-
dyngju austur í Ódáðahrauni, svo
nákvæmlega steyptar í sama mót
að stærð og lögun. A Norðurlandi r
sáust greiuilega allir dalir og fjall-
garðar milli Skagafjarðar og Mið-
fjarðar. T. d. sást Hjallalandshjalli
í Vatnsdai vel með berum augum.
En skyggni var ekki nógu gott til
þess að alveg sæist út á haf i'yrir
Norðurlandi.
Sunnan undir Rauðkolli sáum
við nærri beint niður í austasta
hveradalinn. Lágu brattar snjó-
fannir frá toppunum og niður í dal-
botn. Við slitum okkur loks hálf-
nauðugir frá útsýninu, settumst
á þann óæðri og renndum okkur
á fáum mínútum niður í dalinn,
En þar varð okkur líka tafsamt,
því margt var að skoða. Þar voru
blátærir vatnshverir og bullandi
leirgrautur með ýmsum litum.
Þar fann eg þursaberg úr hrafn-
tinnu, sem eg hafði lofað Magn-
úsi Björnssyni að færa Náttúru-
gripasafnÍDU, ef það yrði á vegi
mínum. En Magnús hafði á mótá
heitið mér ýmsum fríðindum, þeg-
ar eg kæmi í ríki sitt.
Birtu var tekið að bregða þegar
við yfírgáfum þennan hveradal.
Eftir nokkra göngu komum við að
aðalhveragilinu. Þá var sól orðin
lágt á lofti og komin forsæla að
fjallabaki. Allt í einu sá ég und-
arlega sýn. Niður með gilinu gaus
upp eldrauður logi. sem kvíslaðist
og hnyklaðist á alla vegu, en upp-
tök hans sáust eigi, svo þannig leit
út sem hann svifi í lausu lofti.
Við nánari athugun sá ég hvers
kyns var. Þarna var gufuhver,
! sem þeytti gufumekki hátt upp í
loftið. Neðri hluti gufustróksins
var kominn í forsæluna, en geisl-
ar kvöldsólarinnar glæstu efri hlut-
ann gullrauðu skini.
Sólin var að setjast. Tindar
Kerlingarfjalla glóðu í aftanbjarma
en djúpir skuggar fylltu gljúfur-
dalina. Yfir Kili lá dökkfjólublár
djúpur rökkurhjúpur, en bungur
Langjökuls og Hofsjökuls sindruðu
síðustu geislum kveldsólarinnar.
Sterkir litir og ósviknir — en
ótrúlegir.
Það var liðið að miðnætti þeg-
ar við Þórarinn náðum í tjaldstað.
— Þá vorum við Bvangir.
Ur Hvítárnesi, þar sem hús
Ferðafélagsins stendur, er torfæru-
laus leið um stórt svæði af mið