Dvöl - 18.11.1934, Blaðsíða 8

8
D V Ö L
18. nóv. 1934
Á mildum haustdögum sækja borgarbúar skemmtigarðana
eins og um hásumarið, og hinir tígulegu, fögru og frelsissviftu
svanir þiggja fúslega brauðmola, sem vegfarendur gefa þeim.
augu mér og sagði: „Hvað mund-
uð þér gera ef einhver stúlka
segði yður, að hún elskaði yður?“.
„Það veit eg sannarlega ekkiu,
svaraði eg í fáti, „það væri senni-
leganokkuð undirstúlkunnikomiðu.
Þá fór hún að hlægja. Það var
þur, vandræðalegur uppgerðarhlát-
ur, sem lét illa í eyrum. „Þið karl-
mennirnir eruð sannarlega ekki
hugrakkir“. Svo þagnaði hún en
bætti við eftir litla stund: „Hafið
þér nokkurn tima verið ástfang-
inn Poul?“
Eg gat ékki borið á móti því.
„Viljið þér segja mér frá þvf?“,
sagði hún.
„Eg bjó til einhverja sögu. Hún
hlustaði á mig með athygli og tók
öðru hvoru fram í fyrir mér og
lét í ljós vanþóknun sína. Allt i
einu sagði hún: „Nei, þér berið
ekkert skynbragð á þessa hluti.
Sönn ást verður að hertaka hjart-
að, æsa taugarnar og koma hugs-
ununum á ringulreið. Hún verður
að vera hættuleg, já, hræðileg,
hún verður að vera einskonar