Dvöl - 18.11.1934, Blaðsíða 12

12
D V
Ö L
18. nóv. 1934
mikil óþægindi, sem ekki voru al-
veg óhjákvæmileg. Hvað tókuð þér
mikið út á ávísunina? —
— Hja—a — sjáið þér nú til.
það var í rauninni ætlun mín ai3
Að hvað? —
Jú, þér megið ekki misskilja
mig. Að öllum kringumstæðum at-
huguðum, einkum með tilliti til
þess að við vorum nokkuð margir,
og a ....
Hvern déskotann er hann nú
að bulla! Verið ekki að snúa yður
undan góðurinn minn. Segið mér
nú hreinskilnislega eins og er.
Þér hafið víst enga' peninga tekiö
út, eða hvað? —
Sko, bankamaðurinn sagði
Bankamaóurinn! Hvað varð-
ar mig um hann. Þér hafið þó víst
haft einhverja meiningu sjálfur.
Eða þó ekki hafi beinlínis verið
meining, þá að minnsta kosti eitt-
hvað sem ....
— Nú skal ég segja yður nokk-
uð. Sannleikurinn er blátt áfram
sá, að ég hafði ekki ávísunina meó
mér. —
Ekki ávísunina? —-
— Ekki ávísunina. —
Hættið nú að éta svona eftir
mér eins ög fífl. Hvar er hún þá?-
Á símstöðinni. —
Hvern þremilinn átti ávísun-
in að gera á símstöðina? —
— Nú, ég hafði gleymt henni
þar. Getið þér ekki einu sinni skil-
ið þáðl —
Eg hefi haft margskonar
leiðsögumenn um dagana. En það
veit trú mín, að af öllum, sem ég
hefi enn augum litið eruð þér ....
— Já, en ég hefi gert það sem
ég hefi getað. —
Nú, það er nú loksins alveg
rétt hjá yður, vesalingurinn, og í
rauninni er það ómynd af mér að
úthúða yður svona, sem hafið þræi-
að til skemmda okkar vegna, með-
an við sátum aðgerðalausir og bölv-
uðum yður í stað þess að viður-
kenna ærlega vitleitni yðar. Og
væntanlega lagast þetta nú allt
saman. Okkur gerir heldur ekki
mikið til þó við förum ekki fyr en
með morgunlestinni, kl. hálf átta.
Farmiðarnir hafið þér keypt
þá? —
Já, það ætla ég að láta vera
— og það meira að segja ódýra
annars flokks.
Það var viturlega gert. Nú
ferðast allir orðið á annars flokks
vögnum, og svo getum við þá í eitt
skipti sparað dálítið þessi óhóflegu
útgjöld. Hvað kostuðu þeir?
Tuttugu og tvo dali stykkið
heildferðarseðlar til Bayeruth.—
Hvað segið þér nú? Ég vissi
ekki betur en heildferðarseðlar
fengjust að eins í París og London.
— Má vel vera, að aðrir dauð-
legir menn geti ekki fengið þá
annarsstaðar. En — eins og sýnir
sig er ég nú einn af þeim sem
hefir tekist það. —
— Mér virðist þetta annars tals-
vert hátt verð. —