Dvöl - 06.01.1935, Blaðsíða 2

Ö L
6. januar 1935
a d v
Kýmnisögur
Hjónin sátu og lásu hvort í sínu
blaði.
Einni konu of margt, las kon-
an allt í einu og bætti síðan við
andvarpandi:
— Það er ekki í fyrsta skipti
sem maður heyrir um tvíkvæni.
— Ekki þarf nú beinlínis að vera
átt við það, tautaði maðurinn
þreytulega.
Lárus Friðriksson kom inn á
rakara8tofu og sér Dagbjart slátrara
sitja þar, sokkinn niður í dagblað.
— Góðan daginn mælti hann
glaðlega.
Slátrarinn veitti honum enga
athygli, en hélt áfram að lesa.
Góðan dag, sagði Lárua í ann*
að sinn.
Ekkert svar. Slátrarinn hreyfði
sig ekki.
Þá anpti Lárus:
— Fyrst þú skefur svín allan
daginn, því skefurðu þá ekki sjálf-
an þig?
Liðþjálfinn horfði beint framan
í nr. 37 og mælti;
Hafið þér rakað yður í morgun?
— Já, herra liðþjálfi.
— Næst þegar þér rakið yður,
vil ég leyfa mér að biðja yður að
ómaka yður dálítið nær rakhnifn-
UHl.
mennirnir gáfu konu hanshýrtauga.
Og það sem verra var: Honum
gazt hreint ekki að framkomu
konunnar sinnar gagnvart þeim.
Svo tók hann kjark í sig og sagði:
— Hulda, það færi þér betur ef
þú létir smjaðuryrði ungu mann-
anna eins og vind um eyrun þjóta.
— Eins og vind um eyrun þjóta,
hrópaði ltin unga frú, það er ein-
mitt það sem ég geri — bara eins
ogdálítið hressandi vind, bætti hún
við.
Gátan ráðin
Hann bað um koss. Hún hnykl-
aðí brýrnar.
— Koss, mælti hún, táknar til
finningu. Koss á höndina þýðir
virðingu. Koss á ennið táknar vin-
áttu. Koss á munninn táknar hvort-
tveggja og dálítið meira. Nú
gef ég yður leyfi til að kyesa mig.
Gerið svo vel!
Hann þagði. I gegnum virðingu og
vináttu skapast ástin. Hann leit á
hana til að lesa hugsanir hennar . .
Þarna stóð hún með húfuna dregna
niður að augum og hendurnar
grafnar í kápuvösununr.
Hann skildi.
— Það er sama hvar maður
flækist, allstaðar sér maður skilti
með auglýsingu um „Fordtl
— Já, það getur ekki alltaf ver
ið gaman að vera skilti.
Vilhjálmur komst ekki hjá því
að veita því athygli hve ungu
Ritstjóri:
Daníel JðnisoiL