Valur 25 ára - 11.05.1936, Qupperneq 12

12
VALUR 25 ÁRA
1 9 1 1 — 1 9 3 6
spyrnufélags, áður en það hóf
æfingar á hinum nýja leikvelli
6. ágúst 1911. Síðan eru liðin tæp
25 ár. En liklegt má þykja, að
stefnan hafi siðan haldist með
öllu óbreytt. Ræða síra Friðriks
er, eins og áður er sagt, i fárra
manna höndum, og er því ekki
úr vegi, að yngri félagarnir í Val
séu mintir á hana i þessu sam-
bandi. Ef þeir bera gæfu til að
hlýða orðum hins ágæta foringja
næsta aldarfjórðunginn, mun
verða hjart yfir sögu Vals fram-
vegis, svo sem verið hefir hing-
að til.
Áður en þessu greinarkorni
lýkur, er óhjákvæmilegt að minn-
ast á nokkra atburði, sem gerst
hafa í sögu Vals og fáein atriði.
er snerta félagið.
Fyrstu þrjú starfsár Vals liðu
þannig, að ekki var liáð opinber
keppni við önnur félög. Síra Fr.
Fr. stjórnaði æfingum, er hann
fékk því við komið, og tóku liðs-
menn Vals geysimiklum fram-
förum á þessum árum. Háðu þeir
mánaðarlega kappleika síðara
hluta sumars, en jafnan aðeins
við Hvat.
Haustið 1914 stóðust Valsmenn
þó ekki lengur mátið, heldur réð-
ust í að keppa opinherlega við
knattspyrnufélagið Fram. Var
síra Friðrik þá erlendis. Úrslit
urðu þau, að Fram vann með 3: 2.
Þótti Val takast vonum framar
í leiknum, þvi að Fram var talið
mjög dugandi knattspyrnufélag.
Vorið 1916 hélt Valur liátíðlegt
5 ára afmæli sitt og gekk um
sama leyti í íþróttasamband ís-
lands. Hefir félagið síðan jafnan
tekið þátt í knattspyrnumótum
i Reykjavík, er það liefir liaft
ástæður til þess.
I ágústmánuði 1916 var stofn-
uð yngri deild innan félagsins
með 13 ungum drengjum. Þessi
nýbreytni var í raun og veru
nauðsynleg, enda hefir síðan
komið á daginn, að hennar vegna
er Valur orðinn jafn öflugt félag
og raun ber vitni. Hljóta og allir
að skilja, að hver sá íþróttafélags-
skapur, sem ekki yngir sig upp
á þennan hátt, lilýtur að eiga fyr-
ir sér að lognast út af fyr eða
síðar. Má sjá af heimildum, að
Valsungar væntu sér brátt mikils
af liinni nýju deild, sem kölluð
var „Yngri Valur“, og virðist
þannig i fyrstu hafa verið skoð-
uð sem eins konar hróðurfélag,
en ekki deild i Val.
Knattspyrnumótin í Reykjavik
voru um þessar mundir haldin að
tilhlutun einstakra knattspyrnu-
félaga, er gefið liöfðu gripi til
þess að keppa um. Eignaðist það
félag, sem gefið liafði grip þann,
er um var kept á mótinu, allan
ágóðann, sem af þvi varð. Höfðu
félögin ærnar tekjur af þessu, því
að mótin voru þá yfirleitt mjög
vel sótt. Varð Val nokkurt tjón
að því, að hann liafði lengi vel
ekki forstöðu fyrir neinu knatt-
spyrnumóti. En þetta breyttist við
það, að Egill kaupm. Jacobsen,
sem unni knalttspj'Tnuíþróttinni
mjög, gaf félaginu 30. júni 1917
verðlaunagripinn, íslandshornið.
Skyldi árlega kept um þann grip
og Valur sjá um þau mót.
f úrvalsliði islenskra knatt-
spyrnumanna, er kepti við Aka-
demisk Boldklub frá Khöfn hér
í Reykjavík sumarið 1919, voru
tveir menn úr Val, þeir Magnús
Guðbrandsson, bókhaldari, og
Stefán Ólafson, sem andaðist ár-
ið 1927. Voru þeir báðir afbragðs
knattspyrnumenn.
Egill Jacobsen sýndi Val enn
á ný mikla rausn vorið 1919, er
hann gaf félaginu 200 krónur fyr-
ir nýjan vei}ðlaunagrip, og átti
1. aldursflokkur Vals að sjá um
þau mót, er kept væri um þennan
grip og eignast ágóðann af þeim.
Hafði knattspyrnufélagið Fram
þá unnið íslandshornið til eignar.
En því miður hætti 1. fl. Vals
um þær mundir að keppa opin-
berlega. Aftur á móti tók 2. fl.
nú að láta talsvert til sin taka.
Á næstu þrem árum tekur hann
þátt í flestum knattspyrnumótum
og reynist mjög sigursæll. 3.
flokks lið (12—15 ára drengir)
var um þessar mundir ekkert í
félaginu, en Væringjar höfðu 3.
fl. lið, og voru þeir í handalagi
við Valsunga um þátttöku í kapp-
leikjum, enda voru hvorir tveggja
deildir í K.F.U.M.
Um 1922 tekur yngri deild Vals
forustuna í félaginu, og gerist
Frh. á bls. 45.
II. flokkur 1926.