Melkorka - 01.10.1951, Blaðsíða 9

það eru barnshafandi konur. Þegar kona, er
vinnur utan heimilisins, á von á barni, fær
hún 6 vikna frí frá störfum fyrir fæðingu og
(5 vikna frí eftir fæðingu, á fullum launum.
Þessi regla gildir hjá öllum ríkisfyrirtækj-
um. Auk þessa fær hún styrk til klæðiskaupa
á barnið ásamt styrk til kaupa á þeirri fæðu,
sem talin er nauðsynleg henni og barninu.
Á þetta við þær fæðutegundir, sem hörgull
er á eins og t. d. lýsi. Þegar 6 vikur eru liðn-
ar frá fæðingu, getur móðirin liafið vinnu á
ný, því hin fullkomnustu barnaheimili hafa
verið byggð, og er geysimikil áherzla lögð á,
að aðbúnaður barna þar sé hinn fullkomn-
asti, þvottur barnafata og önnur hirða fer
franr á barnaheimilunum, svo móðirin þarf
ekki að eyða frítíma sínum til þvotta og
slíks, heldur gerir henni fært að sinna barni
sínu á Jrann hátt, sem henni líkar. Þar að
auki fær hver gift kona, hvort sem hún er
móðir eða ekki, frí einn dag í mánuði, á
fullum launum, til þvotta og hirðingar á
heimili sínu; er sá dagur nefndur þvotta-
dagurinn.
Innheimta skatta og opinberra gjalda, af
hjónum, fer fram á þann Iiátt, að hvor aðil-
inn fyrir sig greiðir mánaðarlega af eigin
tekjum. Eigi hjónin barn eða börn, lækka
skattarnir, og fellur þá hinn lækkandi skatt-
ur í hlut því hjónanna, sem lægri launin hef-
ur, eins er ef um ógiftar mæður er að ræða.
Þeir, sem njóta mestra sérréttinda í al-
þýðuríkjunum, eru börnin, hin komandi
kynslóð, og ekki yrði ég undrandi, Jró að
margri móðurinni vöknaði um augun, við
að sjá þá aðbúð og aðhlynningu, sem Jrau
búa við þar, og vissuna um, að þetta væri
það sem koma skal.
I Austur-Evrópuríkjunum er öll áherzla
lögð á upjjbygginguna, fjöldinn finnur að
hún er fyrir hann gerð, og án hans verður
hún aldrei framkvæmd. En til þess að frek-
ari uppbygging geti átt sér stað, jrarf aðeins
eitt, það er friður. í þeirri staðreynd liggur
skýringin á hinni miklu friðarbaráttu, senr
þar er háð.
Að endingu vil ég hvetja allar íslenzkar
konur, barna sinna og sjálfs sín vegna, að
samfylkja sér um þá einu kröfu, sem allir
ættu að vera sammála um, það er krafan um
frið.
Lára Helgadóttir.
Við íslenzku Berlínarfararnir lögðum af
stað frá Reykjavík, föstudaginn 27. júlí,
áleiðis til Kaupmannahafnar, en þar dvöld-
um við í 4 daga, áður en við lögðum af stað
Sigurbjörg
Guðlaugsdóttir
til Berlínar, laugardaginn 4. ágúst, ásamt
dönsku sendinefndinni.
Var farið með járnbrautarlest til Gedser
og á ferju þaðan ylir til Warnemúnde, og
vorum \ ið Jrar með komin að hinu marg-
umtalaða járntjaldi. Ekki er Jrví að neita, að
ég steig á land í Warnemúnde með nokkurri
eftirvæntingu. Bjóst ég hálft í hvoru við, að
það yrði einhverjum erfiðleikum bundið að
kornast inn fyrir tjaldið. En í stað tollskoð-
unar og annars hreinsunarelds, sem alltaf og
alls staðar vofir yfir ferðafólki, var okkur
fagnað með söng, hljóðfæraslætti og þjóð-
dansasýningum, rneðan farangri okkar var
komið fyrir í lestinni, sem átti að flytja okk-
ur til Berlínar. Þarna komu til móts við
okkur fjórir túlkar, sem síðan fylgdu okkur
MELKORKA
35