Melkorka - 01.05.1955, Blaðsíða 17

Og hver og ein hefur sínu mikilvæga hlutverki að gegna.
Ekki er Öskjuhliðin vel hirt. Þar standa ryðgaðir bragg-
ar frá stríðinu og gaddavírsvef jur og girðingar og víggirð-
ingar allt í kring, tunnur, spýtur og möl.
Á íþróttasvæðinu voru strákar að leika sér og litlir
strákar með stóra hvíta lubbakolla voru að hoppa uppi
í hlíðinni á steinunum.
Kollarnir þeirra skinu milli grárra steina eins og stærð-
ar holtasóleyjar. Þeir eru samskonar gróður og þessar
litlu heiðajurtir, sem cg finn í Öskjuhlíðinni og una sér
svo vel í holtinu, þar sem ekki er búið að rækta.
En Jrað er búið að rækta stóra spildu efst í Öskjuhlíð-
inni, og lyngi og grjóti rutt úr vegi. Þarna verðttr líklega
grænn hóll áður en lýkur.
hað eru orðnar fáar leiðir fyrir göngufólk úr henni
Reykjavík. Þeir sem ekki hafa bíla og vilja komast út fyr-
ir bæinn gátu áður fyrr farið í heilsubótargöngu upp á
Öskjuhlíð og andað Jrar ferskara lofti cn er í bænum.
Mér finnst þó nokkuð atriði, að melar og heiðagróður
verði á regi manna á hressingargöngu og get ég ekki
liugsað mér heppilegri lystigarð fyrir Reykvíkinga en
einmitt Öskjuhlíðina eins og hún var fyrir stríð. Það yrði
mikill gróði fyrir náttúrudýrkendur ef ruslinu yrði ýtt til
hliðar og grjótið látið vera og íslenzkum heiðagróðri
leyft að dafna í friði.
Japanar.
Það fréttist að fólk styndi og púaði og gengi út í hrönn-
um. Þetta væri enginn dans og hljómlistin [reirra svæfði
menn. Það var á sýningu japanska dansflokksins sem
hingað kom á vegunr Þjóðleikhússins.
Þessi japanski dans er óvenjulegur og furðulegur.
Hann sameinar allar listgreinar, dans Jreirra er hreyfing
eftir hljóðfalli, málverkasýning, saga, leiklist, allt í senn.
Aldrei er dauður púnktur og litavalið svo auðugt, að
jafnvel abstraktmálarar gætu sagt gúmoren. Japanarnir
eru ekki hræddir við liti, dans þeirra er litaflóð. Lita-
flóðið mikla.
Frjáls verzlun.
í höfuðborg vorri, þar sem minnismerkin eru reist
frjálsri verzlun til þess að útlendingar sem rekast hingað
haldi ekki að við séum einhver lýður, er dálitið gaman
að verzla. Menn geta eytt sínum síðasta skilding í flík,
sem er bara nothæf einu sinni, eða Jrar til hún er Jrvegin
og hleypur [rá í kökk og er ójrekkjanleg frá því hún blasti
við í búðarglugga. Svona flík er ekki seld fyrir neinn
snráaur, það væri líka annaðhvort að gefa slíkan grip,
sem hvergi myndi fást lélegri fyrir liærra verð nokkurs-
staðar annarsstaðar í heiminum.
Skiljanlegt er það, að innflytjendur vilji hagnast á ein-
liverju, helzt að kaupa 5. flokks vöru í útlöndum og selja
okkur sauðsvörtum almúganum sem fyrsta flokks. Svo
mannlegir erum vér neytendnr og svo umlrurðarlyndir,
að við látum þetta viðgangast frá ári til árs.
Samt er einn varningur setn ekki fæst, jafnvel ekki
sæmilega dvr. og eru Jrað Jiægilegir lághælaðir kvenskór.
Ég býst við að fólk í flestum löndum geti fengið sér
skó á fætur, ef Jrað á peninga fyrir þeim. En þeir skór
sem hér fást hæfa ekki nokkrum fæti, skilja eftir lilöðrur,
sár eða algjört mjóaleggsleysi. Neytendur skónna eru
orðnir kúfuppgefnir um nón og verða ]>aö síðan til ei-
lífðarnóns.
Það má gera því skóna, að skóleysið og vörusvikin
verða aðalsmerki frjálsrar verzlunar á 100 ára afmælisári
hennar.
í SUMARBÚST AÐINN:
PúSi og lampaskermur úr samskonar efni.
MELKORKA
49