Melkorka - 01.06.1959, Qupperneq 6

okkur það, að við getum vel verið án hers-
ins fjárhagslega. Mikið af peningum fer til
þess að kaupa erlent vinnuafl. En sú lífs-
skerðing sem brottför hersins myndi hafa
eða á að haía, er ekki skerðing launa litla
mannsins, alþýðunnar, heldur á óhófinu,
óþarfa kaupum í útlöndum, einkaflugvélun-
um og þvíumlíku. Að öðru leyti eiga her-
námssinnar ekkert málefni.
Óheilindi A-bandalagsmanna á íslandi
vekja mér mikla furðu. Ég heyri með for-
undran orð Bjarna Benediktssonar, þess
manns, sem lagði allt í sölurnar til þess að
koma okkur í stríðsbandalagið og útvega
okkur og börnum okkar erlenda hermenn
svo við værum hvergi óhult á landi okkar.
Hann segir á afmæli A-bandalagsins í út-
varpið: „íslendingar munu allir fagna því,
þegar þeir tímar koma að erlent herlið þarf
ekki að dvelja lengur á Islandi.“
Við lesum orð Hermanns Jónassonar í
bréfi til Búlganins, að einlægur friðar- og
frelsisvilji íslendinga komi glöggt í ljós í
sambandi við inngöngu þeirra í A-banda-
lagið. Og þar tekur hann skýrt fram, að við
viljum ekki hafa her og höfum aldrei vilj-
að hafa herinn. En þegar tækifærið býðst
og við ættum að hafa það í hendi okkar að
losna við þessa óþörfu smán, þá er annað
uppi á teningnum. Her í dag en ekki á
morgun, en svo Iiinn og hinn og hinn og
kannski ekki hinn. Og svo hinn. Allir full-
vissa þeir okkur um að þeir vilji ekki að
herinn sé. Ég var á palli alþingis þegar
núverandi og þáverandi utanríkisráðherra
gerði grein fyrir því hversvegna herinn ekki
færi og hann bætti því við, að vitanlega
vildum við í framtíðinni ekki hafa her.
Vandamálum heimsins er borið við í dag
eins og aldrei hafi verið uggvænlegt útlit í
alþjóðamálum fyrr. Uggvænlegt útlit í al-
þjóðamálum er okkur kærkomið tilefni til
þess að gugna. Fara ráðamenn Sviss svona
að ráði sínu? Er það hlutlaust í dag en ekki
á morgun? Fóru Kýpurbúar svona að ráði
sínu? Nei, þeir dóu fyrir málstaðinn. Fara
Afríkumenn svona að ráði sínu? Nei, þeir
sitja í svartholinu í arðrændum nýlendun-
um.
Hjá okkur býr annað undir en uggvæn-
legt útlit í alþjóðamálum, sem borið er við
sí og æ. Og það sem undir býr er löður-
mannlegra en nokkurn skyldi gruna.
Það var í Ameríku sem Bjarni Benedikts-
son samdi af okkur landsréttindin. Mér er
sem ég sjái hann hafa staðið á Lögbergi og
svarið af okkur landsréttindi í augsýn allra
landsmanna. Það var á Parísarfundinum
1957, sem Hermann Jónasson gugnaði á því
að reka burtu herinn. Það er í Nato, Atl-
antsráðinu, sem utanríkisráðherra okkar
treystir sér ekki til þess að standa við sínar
eigin óskir um að herinn fari.
A-bandalagið hefur gert okkur það, að
okkur er skipt í tvennt og við getum ekki
sameinazt. Það hefur magnað ókunnan anda
með íslendingum, það hefur ýtt undir alla
gróðafýkn, vændi er hræðilegt böl sem þró-
ast í skugga þess, það skerðir öryggi okkar í
uppeldi barna, við erum hrædd við eigið
þjóðfélag, það skerðir frelsi útvarps og held-
ur íslendingum í heljargreip. Þegar brezkt
herskip setti nokkra íslenzka menn á land í
trássi við landhelgisgæzluna og valdi til
þess sjálfa Keflavík, höfuðvígi Bandaríkja-
manna á íslandi, sýndu þessi tvö stórveldi,
að þau vinna saman gegn hagsmunum ís-
lendinga. Vitanlega er þeim alveg sama um
Islendinga. Á 10 ára afmæli A-bandalagsins
höldum við hátíð þess að bandalagið hefur
stungið rýtingnum í bakið á minnstu þjóð
innan þess vébanda. Við höldum hátíð þess
hversu margar íslenzkar sveitir liafa lagzt í
eyði, hve íslenzk tunga hefur spillzt í nám-
unda við hernámsliðið, en íslenzkir her-
námssinnar verða stöðugt háðari útlending-
um í eigin landi.
Eftir 10 ár í A-bandalaginu hafa Banda-
ríkjamenn náð fram úr 700 ára kúgun
Norðmanna og Dana í afsiðun, málspjöll-
um og landspjöllum.
Nú ætla ég að ljúka þessu skrifi með því
38
MELKORKA