Melkorka - 01.09.1960, Page 10
Keflavíkurgangan fer um Hafnarfjörð.
saman við hernaðárþjóð og týna siðum okk-
ar á útskeri liins byggilega heims.
Þegar útlit var fyrir að þjóðir sættust
fannst okkur livað mest tilefni til mótmæla-
göngu hér. Þegar sáttarútlit tók að minnka
var enn meira tilefni til göngu. Þá var fyrst
sú hætta á ferðum að hið norðlæga útsker
yrði þeirrar verndar aðnjótandi sem er
vernd allra vernda, þjóð þess hyrfi af sjón-
arsviðinu; þjóð þess liefði lagt sinn skerf
fram handa Bandaríkjunum.
Um það bil sem undirbúningsnefnd
Keflavíkurgöngunnar komst í mark svo
ekki varð við snúið, komu fréttir frá Japan
um einhverja stærstu demonstrasjón gegn
lierstöðvum og íhlutun erlends ríkis sem
við höfðum enn heyrt sagt frá. Þögular mót-
mælaaðgerðir þeirra styrktu okkur og
hvöttu. Undirtektir undir okkar °ön°u
o O
urðu miklar og góðar. Bara örfáir töldu úr.
Við gengum af stað.
Athyglisverðust voru andsvör hernáms-
50
sinna og Natómanna. Fyrst átti aðhlæja þess-
ar aðgerðir í hel, þegar það ekki tókst, átti
að þegja þær í liel. Herstöðvasinnar settu
upp hundshaus og vissu ekki hvaðan á sig
stóð veðrið. Þeir reyndu að segja rangt frá
staðreyndum, fregninni um gönguna var
brenglað vísvitandi í hinu hlutlausa út-
varpi. Loks gátu þeir ekkert að gert og þeg-
ar gangan hófst voru þeir á vegunum að
horfa, bílar þeirra stóðu í þyrpingu með-
fram vegunum, andlit þeirra forvitin á rúð-
unum, ein og ein móðir eða átjánbarnafað-
ir öskruðu út um lúxusbífinn sinn: „herinn
skal aldrei burt“. Pels og sigling stóð skrif-
að á sum þessara andlita eða ef til vill gólf-
sópingar. Það sátu hjón í bíl rétt hjá Hafn-
arfirði. Maðurinn hrópaði útum opinn
gluggann: „Lengi lili erlendur lier á ís-
landi“. En konan gaf honum utanundir
með töskunni sinni og hjólaði upp rúðunni.
Nokkrar stundir eru mér minnisstæðastar
úr göngunni, ein var sú þegar við loksins
lögðum af stað frá Keflavíkurhliði, eitthvað
MELKORKA