Bjarmi - 01.07.2008, Síða 33

KRISTÍN BJARNADÓTTIR
ELDHUGUR Á SUÐURNESJUM
VIÐTAL VIÐ KRISTJÖNU H. KJARTANSDÓTTUR f GARÐINUM.
TÍÐINDAMAÐUR BJARMA LAGÐI NOKKRAR
SPURNINGAR FYRIR KRISTJÖNU Á VORDÖGUM
TIL ÞESS AÐ LEYFA LESENDUM BLAÐSINS AÐ
SKYGGNAST INN í LÍF HENNAR OG ÆVI.
Hver er konan, ætt og uppruni?
Ég heiti Kristjana H. Kjartans-
dóttir og er fædd 1943. Ég er búsett
í Garði. Eiginmaður minn er Jóhannes
S. Guðmundsson vaktstjóri hjá flug-
þjónustudeild Flugmálastjórnar á
Keflavíkurflugvelli. Hann var áður
stýrimaður og skipstjóri á flutninga-
skipum. Við eigum þrjú börn. Elstur er
Gunnar Birgir Birgisson 39 ára, hann
er fóstursonur okkar og starfar nú
við íþróttamiðstöðina í Garði. Dætur
okkar eru Marta Guðrún 29 ára og
Guðbjörg Rannveig 28 ára. Marta er
bókmenntafræðingur og framhalds-
skólakennari og býr með Bjarna Þór-
issyni kerfisfræðingi og tónsmiði. Þau
eiga von á barni nú í júní, en fyrir á
Marta soninn Einar Huga Böðvarsson
8 ára. Guðbjörg er doktorsnemi í
umhverfisheimspeki við HÍ.
Foreldrar mínir eru látnir, en þau
hétu Marta Guðrún Halldórsdóttir frá
Vörum í Garði og Kjartan Ásgeirsson
sem fæddur var á (safirði, en fluttist
þaðan til Reykjavíkur níu ára gamall
með móður sinni, en föður sinn hafði
hann misst aðeins sex ára gamall.
Mamma var húsmóðir að aðalstarfi en
vann við fiskvinnslu í hlutastarfi eins
og margar húsmæður gerðu í Garð-
inum. Hún vann síðast á Garðvangi,
hjúkrunarheimili aldraðra. Pabbi var
vélstjóri á fiskibátum, en síðast var
hann pípulagningamaður á Keflavík-
urflugvelli.
Ég á fimm systkini og er ég elst. Við
erum samheldin fjölskylda og höfum
komið okkur upp ýmsum tilefnum til
að koma saman með bömum,tengda-
börnum og barnabörnum. Þannig
ræktum við fjölskylduböndin og
gefum yngri kynslóðinni tækifæri til
að kynnast og finna hve dýrmætt það
er að vera hluti af stórri fjölskyldu.
Geturðu sagt okkur frá æsku
þinni og uppvexti?
Ég ólst upp í Garðinum og átti
heima á Bjarmalandi, það hús byggðu
pabbi og mamma. Við fluttum inn
þegar ég var fjögurra mánaða, og
ég bjó við það öryggi að vera alltaf
á sama stað öll æskuárin mín. Ég átti
yndislega æsku og var umvafin kær-
leika og umhyggju. Foreldrar mínir
voru trúaðir og kenndu okkur börn-
unum að biðja og treysta Guði. Við
fengum skýr skilaboð um viðhorf
þeirra hvað varðaði kristna trú, heið-
arleika, þindindissemi og einnig voru
stjórnmálin þeim hugleikin, svo þau
ráðlögðu okkur hvernig best væri
að verja atkvæðum okkar í sveit-
arstjórnar- og landsmálum. Eftir því
sem ég lærði meira um uppeldismál,
sannfærðist ég frekar um það hve
góðir uppalendur þau voru og lykill-
inn var að mínu mati trúarvissa þeirra
og hve auðvelt þau áttu með að sýna