Búnaðarrit - 01.01.1983, Page 320
314
BÚNAÐARRIT
að halda sýningu það ár. Eins og skýrslur í Búnaðarritinu
sýna, sóttu bændur hrútasýningar ágætlega meðan ég var
sauðfjárræktarráðunautur og allra best fyrst eftir fjár-
skiptin. Mér fannst tilgangur sýninganna í meginatriðum
þríþættur.
1. Sýnendur fengu gæðamat á hrúta sína og sáu um leið,
hvernig þeir stóðu í samanburði við sveitunga sína.
2. Ég reyndi að kenna sýningargestum, hvernig dæma
skuli, á hvaða eiginleika bæri að leggja mesta áherslu og
hvaða eiginleika kind þyrfti að hafa til þess að geta talist
ágæt, góð, nothæf eða væri ónothæf vegna slæmra galla eða
alhliða kostaleysis. Jafnan tók ég til samanburðar einhvern
besta hrútinn og einhvern þann lakasta á sama aldri til þess
að bjóða þátttakendum að bera ýmsa eiginleika þessara
hrúta saman, t. d. bakhold, lærahold, herðakamb, útlögur
bringu, háls og herðar, fótstöðu og ullarmagn og gæði.
Taldi ég bændur þurfa að læra sjálfa, hvernig velja ætti fé,
af því að þeir hefðu ráðunautinn svo sjaldan sér til hjálpar.
Ungir sýningargestir og sumir þeir eldri notuðu sér þessar
leiðbeiningar, en aðrir ekki eins og gengur, en verst þótti
mér þegar bændur skoðuðu holdafar og byggingu fjárins
með ullarvettlingum.
3. Að loknum dómum flutti ég ávallt erindi, oft í hálfa til
heila klukkustund, til að leiðbeina um sauðfjárrækt og
svara fyrirspurnum á eftir. Þessi erindi voru mjög ólík að
efni, þótt flutt væru sama haustið. Fór það mest eftir því,
hvað mér fannst ábótavant á hverjum stað og hvað til
fyrirmyndar. Mest var rætt um fjárval, ættbókarfærslu,
fóðrun, hirðingu og heilbrigði fjárins, t. d. ormalyfsnotkun
og vörn gegn lambablóðsótt.
í fyrstu sýningarumferð minni ofbauð mér holdleysi
hrútanna auk ýmissa vaxtarlagsgalla og ullargalla. Einnig
fannst mér þeir víða alltof léttir og það þótt stórir væru.
Auk þess að skrá eiganda og ætterni hvers hrúts, þegar