Búnaðarrit - 01.01.1983, Page 478
472
BÚNAÐARRIT
einnig ljóst, að nokkur fitusöfnun er nauðsynleg til að
tryggja gæði kjötsins. Þetta ber að hafa í huga, og jafnframt
verður að virða fitusöfnunareiginleika fjárins með hliðsjón
af sumarhögun og þeim vænleika, sem vænta má á viðkom-
andi landsvæðum. Hinn bráði þroski lágfætta fjárins er
óumdeilanlega kostur þar, sem stefnt er að mikilli frjósemi
og vaxtarskilyrði eru ekki betri en svo, að meðalfallþungi
dilka er 14—15 kg eða minni. Við slík skilyrði verður ekki
hjá því komist, að stór hluti lamba af hinni grófbyggðu og
beinamiklu gerð, falli í mati og verði mjög léleg vara. Hins
vegar er fínbyggðu gerðinni hættara við offitun, og ljóst var
að hluti lágfættu lambanna í rannsókninni var kominn yfir
æskileg fitumörk, jafnvel við 16—18 kg fallþunga. Af
þessum sökum má ekki stefna að eins bráðum þroska fjár í
landbestu sveitum, þar sem vænleiki er mestur, þótt ekki
megi á slíkum stöðum fremur en annars staðar missa sjónar
á markmiðinu, sem er ræktun vöðvasöfnunarfjár. Við
frekari athugun á gögnunum kemur í ljós, að innan lágfætta
stofnsins var geysimikill breytileiki í fituhlutfalli skrokksins,
sem ekki stóð í beinu samhengi við lögun hans. Slíkt bendir
eindregið til, að ná megi árangri í úrvali gegn fitusöfnun, án
þess að aðrir eiginleikar spillist. Mikilvægasta ályktunin,
sem draga má af þeim niðurstöðum, sem hér hafa verið
kynntar, er einmitt sú, að mögulegt sé að breyta með úrvali
flestum, ef ekki öllum hlutföllum innan skrokksins. Þetta er
þó miserfitt, og hlýtur árangur að velta á því, annars vegar
hversu náið eiginleikarnir tengjast hver öðrum, og hins
vegar hve nákvæmt mat er mögulegt að leggja á einstaka
eiginleika í lifandi fé. Hvað varðar beinabyggingu kindar-
innar og lögun skrokksins er þetta mat auðvelt fyrir reynda
menn, en kjötrannsóknir tengdar afkvæmaprófun hrúta eru
grundvöllur þess, að verulegur árangur náist í aukinni
holdasöfnun án óæskilegrar fitusöfnunar.