Búnaðarrit - 01.01.1983, Page 489
ERFÐIR Á VAXTARLAGI OG KJÖTGÆÐUM
483
Niðurstöður þessar sýna, að vegna hins háa arfgengis
skrokkmálanna á að vera fremur auðvelt að breyta lögun
dilkafalla með úrvali, en á hvern veg sú breyting verður
ræðst vitanlega af markmiði úrvalsins og því hvernig
eiginleikarnir fylgjast að.
Arfgeng fylgni eiginleikanna.
Erfðafylgni segir til um, hvernig einn eiginleiki tengist
öðrum og stærð fylgninnar, sem spannar tölugildin —1.0 til
+ 1.0, segir til um hversu náið þetta samband er. Ef jákvæð
erfðafylgni er á milli tveggja eiginleika breytast þeir við
úrval í sömu átt, en sé fylgnin neikvæð breytast þeir í
gagnstæðar áttir. Það má því ljóst vera, að til þess að
öruggar framfarir við ákveðið úrval eigi sér stað í búfjár-
ræktinni, er höfuðnauðsyn að þekkja erfðasamband eigin-
leika þeirra, sem breyta á með úrvalinu.
Reiknuð var út erfða- og svipfarsfylgni milli þeirra
eiginleika, sem sýndar eru í 1. töflu. I þessari grein verður
þó aðeins sýnd erfðafylgni lengdar vinstri írainfótleggjar,
sem verið hefur einn helsti mælikvarði á vaxtarlag og
kjötgæði sauðfjár hér á landi í hartnær hálfa öld, og
fallþunga við aðra eiginleika, sem til uppgjörs voru teknir.
2. tafla sýnir þær niðurstöður. Ef litið er fyrst á erfðafylgni
mála við fallþunga kemur í ljós, eins og vænta má, að
fylgnin er jákvæð í flestum tilfellum. Þetta er eðlilegt, þar
sem málin eru að flestu leyti mælikvarði á stærð fallsins. Af
einstökum málum sýna vídd um augnakarla, brjóstummál
og lengd skrokksins hæstu erfðafylgni við fallþungann, en
stig fyrir lærahold þá lægstu, enda eðlilegt, þar sem stigin
eru gefin án tillits til þunga fallsins. Létt fall, vel lagað, með
góð lærahold, getur fengið jafnhá stig og samsvarandi
þungt fall.
Hlutföll og mismunur nrála eru ekki mælikvarði á stærð
fallsins á sama hátt og einstök mál, þar sem þau lýsa lögun
einstakra skrokkhluta frekar en stærð, enda er arfgeng
fylgni þeirra við fallþunga mjög lág. Því rná álykta, að