Búnaðarrit - 01.01.1986, Side 241
BÚNAÐARÞING
219
2. hlutast til um, að tekin verði upp endurgreiðsla á
þessum uppsafnaða skatti hliðstætt því, sem nú er gert í
sjávarútvegi og iðnaði.
3. athuga og upplýsa um, hve miklu tollur, vörugjald,
jöfnunargjald og söluskattur af vélum, hvers konar
tækjum og varahlutum til landbúnaðar nema sem
hlutfall af tollverði þessara vara.
4. athuga og upplýsa um, hve gjöld þau, sem talin eru í
tölulið 3, eru hátt hlutfall af rekstrargjöldum verðlags-
grundvallarbús, og hver áhrif þeirra eru á endanlegt
búvöruverð til framleiðenda og söluverð til neytenda.
Greinargerð:
Fyrir liggur, að framundan er verulegur samdráttur í
útflutningi hefðbundinna búvara, og minnkun hefur orðið í
sölu og neyzlu á þeim á innlendum markaði. Því verður að
leggja mikla áherzlu á að lækka svo, sem unnt er, kostnað
við framleiðslu á þessum búvörum.
Sjömannanefndin, sem skipuð var af landbúnaðarráð-
herra 1978, lagði áherzlu á í tillögum sínum varðandi
framleiðslustjórn og takmörkun á búvöruframleiðslu, að
niðurfelling tolla og söluskatts yrði látin fylgjast að við
aðgerðir til framleiðslutakmarkana til þess að draga úr
tekjurýrnun bænda og auðvelda viðhald og endurnýjun hjá
landbúnaðinum og í bændastéttinni. Þetta viðhorf er sízt
veigaminna nú en þá var, en hefur hins vega ekki náð fram
nema að mjög takmörkuðu leyti.
I skýrslu starfsskilyrðanefndar, sem lögð var fram í
janúar 1982, kemur m. a. fram, að landbúnaðurinn greiðir
hæst hlutfall allra atvinnuvega í þeim gjöldum, sem talin
eru í tölulið 3 í meðfylgjandi ályktun eða 28,7% af tollverði,
á meðan svonefndur samkeppnisiðnaður greiðir 0,2%,
fiskvinnsla 6,9%, búvöruvinnslan 14,6% og fiskveiðar
0,0%. Samkvæmt sömu skýrslu greiðir sá iðnaður, sem
eingöngu framleiðir fyrir innlendan markað, en er að