Samtíðin - 01.09.1937, Blaðsíða 21

SAMTÍÐIN
17
Stanley Baklwin
Blöðin í Brctlandi þóttust eiga
örðugt með það árið 1923, að koma
lesendum sínum í skilning um,
kver hinn nýi forsætiráðherra væri.
Og Baldwin hefir sjálfur sagt frá
því, að liefðarkona ein hafi um þær
mundir spurt einn af vinum lians,
hvort nýi forsætisráðherrann væri
það, sem kalla mætti mentaðan og
kurteisan mann!
Það er sagt, að Baldwin liafi kom-
ist þannig að orði við hlaðamennina
í Downing Street, er þeir óskuðu
honum til hamingju með forsætis-
ráðlierratignina 1923:
— Mér er meiri þörf á fyrirbæn-
um ykkar eu hamingjuóskum.
Þessi orð ltafa verið skýrð þann-
ig, að Baldwin hafi sag't þau i
gamni, þar eð hann hafi aldrei
]>rostið sjálfstraust. Nær virðist þó
liggja, að taka orðin í fullri alvöru.
Hvað cr eðlilegra, en að sá maður,
sem flutti liina barnslegu, pólitísku
ræðu i Carlton-klúbhnum árið 1921
og hélt þá annari liendinni dauða-
haldi i Austen Chamherlain, teldi
sig tveim árum seinna þurfa á fvrir-
hænum vina sinna að lialda, er á-
hyrgðarþungi forsætisráðherraem-
bæltisins lagðist sein blýþungt farg
á herðar hans. Hinn sterki og
vammlausi privatmaður var ekki
pólitískt vaxinn. Hann var enginn
spekúlant og lílill taflmaður. Þar
af leiðandi hætti hann embætti sínu,
sennilega óafvitandi, fyrir skulda-
samninginn við Amerikumenn.
Þess vegna gekk hann til kosninga
strax árið 1923 með endurbætur á
tollalöggjöfinni sem stefnumál. -—
Þetla er pólitísk vitfirring! sagði
Curzon lávarður. Og Baldwin féll
á sjálfs síns bragði, en MacDonald
varð forsætisráðherra. Menn glottu
nú að því, að Baldwin skyldi sjálf-
ur hafa orðið valdur að þeirri
sprengingu, sem hann óttaðist, að
Lloyd George mundi orsaka tveim
árum áður, nefnilega að sundra