Samtíðin - 01.04.1941, Síða 16

12
SAMTlÐIN
vinnuhæli þurfamanna. Lögreglu-
þjónninn iiafði nú látið fangann setj-
ast á stól, og því næst gerði ég hon-
uin skiljanlegt, að liér væri alls ekki
um refsingu að ræða, heldur við-
leitni lil hjálpar, og að nú ætti liann
að fara rakleitt i sjúkrahús.
Um leið og lögregluþjónninn leiddi
fangann út, leit hann um öxl til min,
og í öðru auga hans hrá fyrir ein-
hverjum glampa, rétt eins og liann
hvggi yfir leyndarmáli.
Þakka yður fyrir, dómari,
sagði hann, og glampinn í auga lians
varð að brosi, sem breiddist yfir allt
andlit lians. í þessu I)rosi vottaði fyr-
ir sliku öryggi og þakklæti, að mér
er það enn í minni.
AGINN EFTIR kom bílstjóri
þjótandi til mín inn í dóm-
salinn. —
— Dómari, þér vitið — þessi
skrítni flækingur, sem var hér í gær,
sagði hann og var óðamála.
Já, hvað er með hann? spurði
ég. —
Nú, læknirinn gerði allt, sem
þér óskuðuð eftir. Hann lét gefa hon-
um að borða, batt um ígerðirnar á
höndunum á honum, Iét baða liann
og hátta hann ofan í rúm. Fór í
stuttu máli með hann, eins og þetta
væri hvitvoðungur.
Bilstjórinn þagnaði, eins og hann
hikaði við að Iialda áfram frásögn
sinni.
— Og? dirfðist ég að skjóta
fram í.
— Og alll virtisl vera i bezta lagi.
Flækingurinn hrósaði rúmfötunum
og sagði, að sér fyndisl rétt eins og
hann væri kominn heim. En lnrnn
vildi ekki segja okkur, hverra manna
hann væri, heldur lagðist til svefns
með þessu ánægjubrosi sínu.
— Það gleður mig, svaraði ég.
— En það er ekki allt búið enn,
dómari, því í morgun fundum við
veslings flækinginn — dauðan í rúm-
inu.
— Ha ?
— Dómari, þegar við komum að
rúmi hans, lék þetta sama gleðibros
um varir hans.
Bilstjórinn þagnaði. Það var eins
og hann væri að híða eftir einihverju.
Þvi næst sneri hann sér snögglega á
hæli og skundaði hurt með svo
hvellu fótataki, að jafnvel réttar-
skrifarinn hrökk við.
SÍGARETTUR hafa verið reykt-
ar i Evrópu í rúmlega hundr-
að ár. Svo er talið, að sígarettu-
reykingar hafi fyrst borist til álf-
unnar með frakkneskum hermönn-
um, sem komu frá Algier. En íbúar
l>ess lands reyktu tóbak, sem þeir
vöfðu maísblöðum utan um. Aðrir
telja, að Spánvérjar hafi fyrstir Ev-
rópumanna húið til sígarettur handa
kvenfólki, en karlmenn reyktu píp-
ur og vindla. Víst er um það, að
um 1830 reykti spænskt kvenfólk
sígarettur í stórum stíl. Fyrsta síg-
árettuverksmiðja, sem sögur fara
af, var stofnuð í Frakklandi árið
1843. Til Englands harst þessi iðn-
aður ekki fyr en nokkru seinna.
Skáldið Charles Dickens reykti
mikið sígarettur, en ekki náðu þær
almennum vinsældum fyr en eftir
1870.