Samtíðin - 01.04.1941, Blaðsíða 17

SAMTÍÐIN
Síra Árni Sigurðsson:
Barátta
kristninnar’
EG HEFI veitt
t því athygli,
að mjög fáir hafa
getið bókar þess-
aiar opinberlega,
þótt hún hafi ver-
ið af mörgum
lesin og allmikið
um liana talað,
sem sízt er furða,
svo opinskált sem hún ræðir þau al-
varlegu og örlagariku átök lífsskoð-
ana og lífsstefna, sem nú fara fram,
hæði á stjórnmála- og trúmálasvið-
inu. Það litur svo út sem mönnum
sýnist flestum, að „fæst orð liafi
niinnsta áhyrgð", þar sem um efni
hókar Jjessarar er að ræða. Hvers
vegna?
Hvers virði er mönnuni trú þeirra?
Hvers virði er kristnum mönnum
kristindómurinn ? A það reynir nú
mjög og hefir reynt undanfarið. Eigi
nðeins í einræðislöndum eins og'
hýzkalandi og Rússlandi, þar sem
mönnum er predikuð mjög svo jarð-
bundin trú á þjóðskipulagið, ríkið,
flokkinn og foringjann, hvort sem
bann nú heitir Hitler eða Stalin bóndi
í Kreml, hinn „hlessaði'* 1 og „elskaði".
Kinnig i lýðræðislöndum, sem svo
eru kölluð, reynir á hollustu manna
. *) Sigiirbjörn Einarsson: Kirkja Krists
i riki Hitlers. Vikiiujsútgáfan.
13
við trú sína. Eigi svo mjög á játningu
varanna, heldur lútt, hvort menn
mega að ósekju „taka trúna alvar-
lega“ í daglegu lífi og leitast við að
fvlgja anda hennar og hugsjónum í
viðskiptum við náungann.
í hók, sem cg hefi lesið nýlega, og
ritað hefir mad. Tabouis, hin kunna
franska hlaðafreyja, segir hún m. a.
um sína ágætu vini Englendinga, að
heir séu svo þræl-„praktiskir“ itíenn,
að jafnvel trúin sé orðin þeim hluti
af daglegum lifsþægindum, eins og t.
d. líftryggingarskírteini.
Ég leyfi mér að efast um, að réttur
sé dómur þessi um trúarlíf þeirrar
merku þjóðar, sem þar ræðir um. Ég
hygg,aðhenni sé trúin annað ogmiklu
meira en þetta. En ef ég i þessu sam-
handi læt hugann liverfa til Þjóð-
verja, sem eru eigi síður merkileg
þjóð, og nú eiga, illu heilli, i fjand-
skap og stvrjöld við Breta, þá sé ég,
að þeim verður nú á timum sízt hor-
ið það á hrýn, að þeir noti trúna, þ. e.
a. s. kristnu trúna, sér til lífsþæginda
cða liftryggingar, í almennri, bókstaf-
legri merkingu þess orðs. A það bend-
ir skýrt hók sr. Sigurbjarnar. Hún
sýnir oss ljóst og skýrt, að ef Þjóð-
verji er kristinn, þá er liann það að
marki, alhúinn þess að þola allt illt
fyrir trú sína og fylgja reglu postul-
ans: Framar her að lilýða Guði en
mönnum Þarf ekki annað en minna
á sr. Martein Niemöller, sem mér
virðist líkari þjóðhróður sínum og
nafna, Marteini Lúther, en nokkur
maður annar, sem ég hefi kynnt mér.
Það var gert ráð fvrir því að ó-
reyndu, að prestarnir í Þýzkalandi
mundu svikja guð-sinn og alft annað