Samtíðin - 01.04.1941, Síða 20

16
SAMTÍÐIN
liæfir í lifsbaráttunni, standasl og
auka kyn sitl. Hjá niönnunum
gælir þessara náttúrukynbóta eða úr-
vals niun minna en hjá dýrum og
jurtuni. Þar er ekki séð um, að nýt-
ustu einslaklingarnir auki kyn sitl
frennir en ræflarnir siður en svo.
Læknavísindin cru komin á liátt stig
og fjölda veiklaðra manna, seni ella
hefðu dáið án erfingja í æsku, er
nú bjargað. Þetta fólk eykur kyn
sitt eins og aðrir. Eðlisgæði heildar-
innar minnka auðvitað við þetta.Heil-
brigðisráðstafanir eru sjálfsagðar, en
jiað þarf að vinna á móti göllunum,
sem sigla í kjölfar þeirra. Hætt er
við úrkynjun, einnig á andlega svið-
inu. Rannsóknir dr. Popenals í Ivali-
forníu hafa leitt i ljós, að konur, sem
eru andlegir aumingjar, auka kyn
sitl kvenna mest. Karlmannahálf-
vitar auka aftur á móti ekki kyn sitt
meira en i meðallagi. Hálfvitarnir í
Bandarikjunum reyndust auka kvn
sitt IV2 sinnum örara að jafnaði
héldur en fjölskyldurnar, sem stúd-
entarnir í Kaliforníu eru komuir af.
Er auðsætt, hvert stefnir með þvi lagi.
Amerískar rannsóknir hafa líka sýnt
og sannað, að út af einum stórg'öll-
uðum einstaklingi — ættföður eða
ættmóður — hafa komið illræmdar,
fjölmennar ættir. — Árið 1740 dó
stúlkuflækingur, Ada Yukes að nafni.
834 einstaklingar eiga kyn sitl að
rekja til hennar og er kunnugt um
æviferil 709 þeirra. Þar af voru 196
fæddir utan hjónabands, 142 voru á
sveitinni, 64 voru fábjánar, 171 götu-
stelpur, 77 dæmdir fyrir glæpi, þar
af 12 morðingjar. Talið er, að ætt-
boginn hafi kostað ríkið 5 miljónir
króna. Önnur illræmd ælt var komin
af ættmóður, sem var drykkfelld
götustelpa og dó 1827. 800 einslakl-
ingar eru af henni komnir. 700
þeirra hefir verið hegnt fvrir ýmis
konar afbrot, 37 jafnvel dæmdir til
dauða. Kostnaður ríkisins vegna
þessarar ættar er talinn 12 milj. kr.
Fróðlegust er samt saga „Kallikak“-
ættarinnar. Ættfaðirinn, Marteinn
„Kallikak“, var kominn af góðum
ættum. Hann átli fyrsl son með geð-
bilaðri stúlku. Seinna kvæntist hann
stúlku af góðri ætt og átti með henni
10 hörn. Ættbogarnir tveir reyndust
næsta ólikir, enda voru vöggugjafir
mæðranna æði ólíkar. Báðir ættbog-
arnir hafa \erið rannsakaðir í 6 ætt-
liði. Sonur geðveiku konunnar átti
lieilbrigða eiginkonu og með henni
2 heilbrigð og 5 geðbiluð börn. Alls
er kunnugt um 480 afkomendur
hans. 143 voru geðbilaðir svo að víst
sé, 24 ofdrykkjumenn, 33 götustelp-
ur, og 82 dóu í æsku. Ættboginn var
í mestu niðurlægingu og litlu áliti.
Hinn ættboginn, sem átti sama ætt-
föður en heilbrigða ættmóður, reynd-
ist aftur á móti vel. Menn þekkja
496 manns af því kyni. Það er að
jafnaði duglegt fólk og í miklu áliti
— bændur, kaupmenn, embættis-
menn o. s. frv. Aðeins einn var fá-
bjáni og 2 ofdrykkjumenn, sem
nautnir að síðustu rugíuðu á geðs-
ínunum. Báðir ættbogarnir lifðu í
sama héraði. Munurinn milli þessara
ætthoga er geysimikill og verður
rakinn lil ættmæðranna. „Eplið fell-
ur sjaldan langt frá eikinni.“ Skil-
vrðin hafa að vísu áhrif. Úrkynjuðu
raeflarnir verða t. d. oftast að velja