Samtíðin - 01.12.1951, Page 12

6
SAMTÍÐIN
ÍSLAND GGTVR ORÐIÐ
MIKIÐ FERÐAMANIVA L A IV D
Samtai vd oCuduig aC. ^ddja íuitijMon f-i'anili/œmdaitjóri
„MARGIR HAFA verið og eru
jafnvel enn vantrúaðir á, að ísland
geti i náinni framtíð orðið ferða-
mannaland á heimsmælikvarða og
haft milljónatekjur í erlen'dum
gjaldeyri af dvöl erlendra gesta,“
sagði Ludvig L. Hjálmtýsson, for-
maður Sambands veitinga- og gisti-
húsaeigenda, er ég hitti hann að máli
á dögunum og bað hann að láta i
ljós hér í tímaritinu álit sitt á mögu-
leikum þess, að unnt verði að gera
ísland að ferðamannalandi á nú-
tímamælikvarða. En Ludvig hefur
mjög einlægan áhuga á að lirinda
þessu mikla nauðsynjamáli í fram-
kvæmd og hefur manna mest beitt
sér fyrir því i ræðu og riti.
★ Viðhorfið fyrr og nú
íslendingar hafa löngum verið
mjög afskekkt þjóð, sem hefur ekki
litið á gestakomu sem tekjulind,
heldur skemmtilega tilbreyting i
fásinni og einangrun. Það var áður
fyrr oft mjög kærkominn viðburð-
ur, er góðan gest bar að garði, og
þrátt fyrir fátækt og örðugleika hef-
ur höfðingleg gestrisni löngum verið
eitt af virðulegustu einkennum ís-
lenzku þjóðarinnar.
í seinustu heimsstyrjöld var hin
aldagamla einangrun íslands
skyndilega rofin. Fyrir atheina
flugtækninnar varð það þá dagleg-
ur viðburður, að menn ferðuðust til
Islands loftleiðis á ekki fleiri
LUDVIG L. HJÁLMTÝSSON
klukkustundum en dögum áður,
meðan farin var sjóleiðin. Hér hafði
þá hersetu mikill fjöldi útlendinga,
sem færði okkur, vegna dvalar sinn-
ar, meiri fjárfúlgur i erlendum
gjaldeyri en nokkurn mann liafði
áður órað fyrir, að safnast mundu
í íslenzka sjóði. Að vísu var hér um
að ræða ferðamannastraum með
öðrum hætti en æskilegur gæti tal-
izt. Engu að síður var með dvöl her-
liðsins hér á landi sýnt og sannað,
hvílík geysileg tekjulind erlendir
ferðamenn gætu orðið islenzkum
þjóðarbúskap.
■jc Akurinn er enn að mestu
leyti óplægður
„Hvernig telur þú, að skilyrðin
séu hér til þess að taka á móti er-
lendum ferðamönnum?“ spurði ég
Ludvig Hjálmtýsson.
Hann svaraði: „Aðstaða okkar til
þess er ekki óáþekk því, sem fisk-
veiðaaðstaða þjóðarinnar var á kúg-
unaröldunum, þegar hana skorti að