Samtíðin - 01.07.1970, Qupperneq 19

SAMTÍÐIN
15
STÓRKOSTLEGASTI
ELSKHLGI VÉRALDARIÍXÍIMAR
— enda aðeins 90 ára
TRANSKEI nefnist landflæmi nokkurt
upp frá austurströnd Suður-Afríku. Það er
41.600 ferkílómetrar að stærð eða viðlíka
stórt og Danmörk. Þaraa búa um það bil 2
milljónir Bantunegra, sem tala svokallaða
Xhosamállýzku. Ekki er hvítum mönnum
leyft að stíga fæti inn í land þetta, nema
sérstök undanþága kom til. En því nefnum
við Transkei hér, að þar býr furðulegur 90
ára gamall maður, töfralæknirinn Khotso
Sethuntsa, sem er ekki ellilegri en helming'i
yngri menn á norrænum breiddargráðum,
enda á hann 23 eiginkonur og samtals 202
börn. Heimilið er því þungt, og börnum lækn-
isins fjölgar jafnt og þétt, en sú er bót í máli,
að hann er býsna vel efnum búinn, því að
hann á sem svarar 3600 milljónum ísl. kr. í
Randseðlum í peningageymslum sínum.
Evrópskir blaðamenn urðu nýlega þeirrar
fágætu náðar aðnjótandi að komast inn í
Transkei og heimsækja þennan sérkennilega
þeldökka fjölkvænishöfðingja. Við þá sagði
hann:
„Ég er stórkostlegasti elskhugi veraldarinn-
ar!“
Þessa frábæru getu sína þakkar hinn ní-
rseði blökkumaður lyfi, sem hann býr til og
nefnist bankala. Læknirinn sýndi blaðamönn-
um þetta undrameðal, en þverneitaði að selja
þeim það, ef til viil vegna þess að hann óskaði
ekki eftir stóraukinni mannfjölgun meðal
hvítra manna af völdum þess! Hins vegar lét
hann konur sínar, sem margar hverjar birt-
ust með ungbörn sín í fanginu, fagna gest-
unum í breiðfylkingu. Voru þær allar bros-
andi út að eyrum, upphófu síðan gleðisöng
°g virtust njóta lífsins í ríkum mæli.
Móttaka blaðamannanna fór þannig fram:
Fyrst gengu hinar 23 þeldökku eiginkonur
doktorsins fram og fögnuðu gestunum með
söng. Því næst gengu fram tveir þjónar, er
gripu um fætur blaðamannanna og þvoðu
vandlega öll óhreinindi af skósólum þeirra.
Og ekki nóg með það, heldur þógu þeir einn-
ig bifreið gestanna með stökustu vandvirkni.
Umkringdum syngjandi eiginkonum töfra-
læknsins var blaðamönnunum síðan fylgt inn
í móttökusal hallar hans, þar sem þeim var
vísað til sætis. Að því loknu fengu þeir að
njóta viðhafnar salarins stundarkom einir
síns liðs. Gólf hans var þakið þykkum marg-
litum teppum. Meðfram öðrum um það bil
30 metra löngum vegg salarins voru sæti,
en meðfram hinum langveggnum stóðu borð
með bollum.
Skyndilega opnuðust salardyrnar, og
birtist þar töfralæknirinn sjálfur 1.52 m hár.
Hann var klæddur æði fornfálegum kvoluð-
run buxum hið neðra, en smókingjakka hið
efra, og virtist þetta vera viðhafnarbúning-
ur hans. Brosandi út að eyrum og hvatlegur í
hreyfingum sem ungur væri bauð hann blaða-
mennina velkomna.
Þeim varð einkum starsýnt á gimsteina þá,
er skreyttu eyru höfðingjans, sem hlammaði
sér niður í hægindastól og hrópaði eitthvað
á Xhosamállýzku sinni. Skipti þá engum tog-
um, að ein af konum hans skundaði burt að
sækja þeim kaffi.
Hófust nú viðræður, og spurði Sethuntsa
blaðamennina m. a., hvernig þeim líkaði líf-
ið í lýðveldi Suður-Afríku. Annar blaðamann-
anna hafði hins vegar orð á því, sér sýnd-
ist hinn níræði húsráðandi ótrúlega imgleg-
ur. Lét doktorinn sér það vel líka og svaraði
brosandi: „Mér er engin launung á því, hve
gamall ég er að árum, en ég held mér ung-
um á bankala". — Þetta er kynjaduft hinn-
ar eilífu æsku, sem Sethuntsa býr til sjálfur
og tekur inn með sýnilegum árangri.
„Ég er enginn venjulegur töfralæknir. Ég
bý yfir dulannætti“, sagði doktorinn alvar-
legur í bragði. Ekki þorðu blaðamennirnir
að mótmæla því.
„Ef þið eigið bankala, gerið þið allar kon-
ur hamingjusamar," sagði Sethuntsa gleið-