Samtíðin - 01.10.1970, Blaðsíða 9

SAMTÍÐIN
§
hérna með öðru eins skíta verðlagi og við
verðum að þola!“
Sameiginlegir hagsmunir
TRÚR og dyggur starfsmaður herti loks
UPP hugann og bað íorstjórann um kaup-
hækkun.
,>Ég er nú búinn að vinna hér í 15 ár og
hef aldrei áður farið fram á hækkun á
kaupi,“ sagði hann.
„Og þess vegna höfum við nú lofað þér
að drattast hér öll þessi ár,“ svaraði for-
stjórinn.
^afnaði undir nafni
MAÐUR nokkur kom inn í matarbúð
°g keypti þar bjúgu, sem á var letrað:
Or 100% svínakjöti. Daginn eftir kom
hann fokvondur inn í búðina og sagði við
aí'greiðslumanninn. „Ég hef látið sérfræð-
lng athuga þessi bjúgu ykkar, og hann
fullyrðir, að ekki sé snefill af svínakjöti í
þeim.“
„Og hvað um það? Haldið þér kannski,
að nokkui-t bein sé 1 beinakexi?" anzaði
húðarmaðurinn.
fyrir ættjörðina
ÞJÓÐVERJI kom til lælmis og bað hann
að athuga naflann á sér. Læknirinn gerði
þa,ð og sá sér til mikillar undrunar, að
Paflinn á manninum var kominn niður úr
«lu valdi.
„Hvað starfið þér?“ spurði læknirinn.
„Ég er fánaberi í ættjarðarvinahreyf-
lngunni,“ anzaði maðurinn.
^laut að fá sekt
nylega varð harður bílaárekstur í
N'önskum bæ. Lögregluþjónn kom óðara
a vettvang og tók fremur harkalega af-
stoðu gagnvart öðrum bílstjóranum.
Sá brást reiður við og sagði: „En ég
atti réttinn, og hvernig dettur yður þá í
1US að sekta mig?“
„Ég get ekki annað,“ anzaði lögreglu-
þjónninn, „því maðurinn, sem ók á yður,
er sonur lögreglustjórans hér, bróðir
hans er yfirmaður lögreglunnar, og ég —
er kvæntur systur hans.“
Allt óbreytt
VIRÐULEGUR franskur embættismað-
ur kom til Parísar og varð þá skyndilega
gi'ipinn óstöðvandi löngun til að líta inn
í herbergið, þar sem hann hafði búið á
stúdentsárum sínum endur fyrir löngu.
Hann skundaði því þangað, drap hæversk-
lega á dyrnar, og ungur námsmaður opn-
aði brosandi fyrir honum og bauð honum
inn.
„En hve allt er óbreytt í þessu gamla
herbergi, öll sömu húsgögnin meira að
segja enn á sínum stað,“ sagði embættis-
maðurinn með velþóknun. Síðan gekk
hann að klæðaskápnum og opnaði hann
ósjálfrátt af gömlum vana. Þar stóð þá
ung blómarós næsta fáklædd og roðnaði
út að eyrum.
„Hm —“ sagði stúdentinn, „þe-þetta er
systir mín.“
„Vitanlega,“ anzaði embættismaðurinn,
„og enn þá nákvæmlega sömu unaðslegu
ævintýrin og í gamla daga.“
Sérkennileg bænrækni
PRESTUR kom að konu í kirkju einni
suður í Feneyjum og heyrði, að hún baðst
ákaft fyrir.
„Og um hvað eruð þér að biðja skapar-',
ann?“ spurði prestur.
„Um að mágkona mín í Ameríku verði
bæði feit og sælleg.“
„Þá hlýtur yður að þykja vænt um
hana.“
„Sei-sei, nei. En hún sendir mér alltaf
kjólana sína, þegar hún er orðin leið á
þeim, og nú hef ég fitnað svo mikið, að ég
kemst ekki lengur í þá.“