Morgunn - 01.06.1927, Qupperneq 106

100
M ORGUNN
Um nriargréti Thorlacius.
Eftir Einar H. Kuaran.
Þegar Margrét Thorlaeiiis Jcom hingaö suöur, síöastliöið
áiaust, var það í ýmiskonar augnamiði.
Pyrst var heilsa hennar sjálfrar. Pyrir .jól 1924 veilctist
hún af brjósthimnubólgu og bjó að eftirstöðvum hennar, var
meS allstöðugum verlc í bakinu. Eölilega gjöröi hún sér vonir
um, aö „Priðrilc“ mundi lækna þetta, og auðvitaö getur eng-
inn um það sagt, hve mikið hann kann aö hafa hjálpaö henni.
En hún félck þann skilning frá honum, að ef ekki ætti aö
eyða um slcör fram þeim krafti, sem liann fær frá henni og
honum er nauðsynlegur til þess aö standa í sambandi viö
hana, þá yrði hann að halda spart á kraftinum, til þess að
lækna hana. Annars gæti svo farið, að hann misti af sam-
bandinu.
Þetta er meðal annars merkilegt, fyrir það, að það er
í nánu samræmi við fyrri reynslu oklcar, sem Margréti var
■ólcunnugt um. Þegar Giuðm. Kamban skáld veiktist hér i
Beykjavík á slcólaárum sínum, meðan miðilsgáfa hans var í
mestum blóma, þá krafðist stjórnandi hans þess, að honum
yrði einum falið að lælcna hann. Hann væri ekki eingöngu
einfær um það, heldur hefði hann áreiðanlega vissu um, að
sér tækist lækmngin. Ef liann aftur á móti fengi ekki frið
til þess að framkvæma lækninguna fyrir afskiftum jarðneskra
lækna, þá væri pilturinn í mikilli hættu. En hann sagði jafn-
framt, að við þessa lælcningu hlyti miðilskraftur sjúklingsins
að ganga algerlega til þurðar. Hvorttveggja reyndist rétt.
Sjúklingurinn lcomst á fætur nálcvæmlega þann dag, sem
tiltekinn liafði veriö fjórtán dögum áður, og var þá albata.
Og miðilshæfileikinn hvarf.
Nú kom mönnum til hugar, að ef til vill væri unt að fá
kraftinn aulcinn hér í Reykjavílc, þar sem hér eru miðlar og
tilraunafundir haldnir. Reyndin hefir orðið sú, að verkurinn