Morgunn - 01.06.1927, Qupperneq 117

M 0 R G U N N
.111
er gædd óvenjulega mildum sálrænum hæfileikum. Það er í.
mínum augum mjög illa í'arið, ef ekki verður kostur á að'
gefa þeim hæfileikum betri byr undir vængina en að undan-
förnu. Þaö er beinlínis ólíklegt, aö ekki geti oröið mikiö
úr þeim, í einliverja átt, ef rétt væri að fari'ð. Það er fjarri
mér að gera lítið úr iækningum „Friöriks“. Mér finst mik-
ið benda á þaö, að hann liafi hjálpað mörgum. En eins og
marg.sinnis liefir verið tekiö fram, er afar-örðugt að fá
fullgildar sannanir fyrir hæfileikum Margrétar með þeim
hætti, sem þær lækningar iiafa fram farið. Eg lield, að þeir
hæfileikar séu í raun og veru svo miklir, að um þá yrði ekki
deilt af sanngjörnum mönnum, ef þeim væri gerður kostur-
á að sýna sig að fullu.
Tucer sagnir af tPorleifi í Bjamarhöfn.
[Eins og frásögur þessar bera með sér, var porleifur í Bjarn-
jirhöfn jifi sögumannsins. Stjúpsonur hans, lir. E. S. Guðinundsson í
Tacomo, Washington, ritar meðal annars þetta með þessum sögum:
„pví miður eru ekki vitni við hendina til að sanna sögur þessar,.
en Mngnús er svo merkur og vandaður maður, að þeir, sem hann
þekkja, efa ekki, að hann fari rétt með. Magnús hefir víða verið,
eil Jengst í JJine Vnlley, Manitobn. Bjó linnn ]:>ar yfir 20 úr. pnr
var honum trúað fyrir ýmsum ábyrgðarstörfum; t. d. vnr hann
yfir 20 ár í skólanefnd og mörg nr umsjónnrmaður lieilbrigðismála.
og það fyrir stórt og erfitt hérað. Hnnn er fáskiftinn, eins og afi
hans, en getur þó verið kátur og gamansamur. Hugur Magnúsar
licfir eiíliffigt lmeigst til Jækninga, þótt hann hafí haft öðrum
hnöpjium að lineppn um æfina“]<
Brj ’njólfur .Jónsson og fleiri hafa skrifað mn afa minn
Þorleif lækni Þorleifsson í Bjarnarhöfn.
Ilftfá verið Wlgðar nokkl’ar sögnr ;it' liiuni undarlegu sjóii,.
sem Jiíinn hafði. Því miður eru ekki allar þær sögur sem rétt-