Morgunn - 01.06.1933, Blaðsíða 70
'64
M 0 R G U N N
Þórshöfn, sem mág-ur minn dó hjá, kom hingað og sagði
mér, að seinast hefði hann ekki þolað spangirnar, og því
haft band í gleraugunum og aftur fyrir hnakkann. Á
einum fundi enn fékk eg góðar lýsingar, en í svipaða átt
(og sumt þó fyllra), svo eg fer ekki út í það.
En viðstaddur hefi eg verið, er margir aðrir hafa
fengið ágætar lýsingar, sem þeir voru mjög þakklátir
fyrir. Seinast í gærkvöldi höfðum við afbragðs góðan
fund með frú Guðrúnu. Lýsingar komu á 8—10 persón-
um, sem hinir nýju fundarmenn könnuðust við og stóð
alt heima, og sumt einkennileg atvik, sem ekki var hugs-
anlegt að kæmi af hendingu. Þess skal getið, að frúin
vissi ekkert, hverjir fundarmennimir væru, og við vorum
öll sézt og búið að slökkva ljós og því aldimt, er hún kom
inn. — Einnig eg fékk yndislega lýsingu, sem eg skildi,
hvað ætti að vera, þótt eg geti ekki talið það sönnun.
Aftur var hitt ágætar sannanir, að minsta kosti fyrir
fólkið, sem þær áttu við.
Einer Nielsen.
Eg ætti þá eftir að minnast á fundi E. Nielsens tvö
skifti, sem hann hefir komið. Forseti ritaði um hann í
Morgni mjög rækilega í fyrra sinn. En um fundina í
hitteð fyrra ritaði eg og vísa til þess, þótt mikið skorti
á, að það væri svo fullkomið frá sagt sem skyldi. Marg-
ir, ef ekki flestir, fengu þar sannanir, sumar ágætar,
þótt misjafnt væri, því sumum er það sönnun, sem öðrum
-er ekki, af því menn verða misjafnlega varir við á lík-
amningafundum. En margt var þó ótvirætt, setn eg vona
að skýrsla mín í Morgni beri nægan vott um.
I fyrra voru borin upp á Nielsen svik á 2 fundum
af manni einum, en skýrsla hans var svo losaraleg og í
ýmsu í mótsögn við sjálfa sig, að fáir, sem ekki voru fyr-
ir fram á móti, munu hafa lagt trúnað á það, og fáir hér
á landi, sem verið hafði á fundum hans, eins og hann hef-
:ir ekki mist neitt traust hjá söfnuði sínum. Þótt kærand-