Morgunn - 01.12.1976, Qupperneq 13

DUI.SKYNJANIK
111
Yaranlegan sess sem einvaldar yfir hugsun mannsins. En á
iinium þegar andrúmsloft er þrungið þrúgandi tilfinningu
yfirvofandi lia'ttu, og það tekur að hrikta í grundvelli rök-
hvggjunnar og menn snúa sér aftur til fornrar trúar, þá kann
að vera að hún reynist ekki alveg eins blóralaus hjátrú og svo-
kallaðir lœr'Öir menn kunna að halda.“
Þegar ég var að skyggnast eftir efni i þetta erindi tók
ég bók útúr hillu hjá mér, sem ber nafnið Merkir draurnar
og gefin var út á íslenzku 1952 í þýðingu séra Sveins Víkings-
Eg yar þú búinn að vclrita það sem hér er á undan liefur sagt
verið. Ég opnaði bókina einhvers staðar af tilviljun og vinstra
megin á opnunni var frásögn með fyrirsögninni Titanic-slysi'Ö.
Höfundur bókarinnar, sem heitir William Oliver Stevens,
kemst svo að orði:
„Þennan draum sagði nrér kona sú, sem dreymdi hann. Og
hún kvað drauminn hafa verið svo sterkann og ljósann, að
hún liefði vaknað við, vakið manninn sinn og sagt honum að
hér hlyli að vera um meira en draum að ræða.
,.Eg þóttist í draumnum," sagði þessi kona, „sjá mömmu
mína í björgunarbáti, sem var að hrekjast á sjónum yfirfullur
af fólki. Hélt ég að hann myndi sökkva á hverri stundu. Við
það hrökk ég upp, vakti manninn minn og sagði honum hvað
mig hafði dreymt. En hann var syfjaður og vildi sem minnst
úr þessu gera, sagði að ég skyldi ekki taka mark á þessari vit-
leysu, mamma mín væri áreiðanlega heima hjá sér í Englandi
og ekkert myndi að henni ama. En fortölur hans komu fyrir
ekki. Mér kom ekki dúr á auga það sem eftir var nætur.“
Þannig lýsti konan þessu. Um morguninn fluttu blöðhi
hina dapurlegu fregn um Tiianic-slysið. Brá konunni heldur
en ekki i brún, er hún las nafn móður sinnar á farþega-
skránni.
En svo giftusamlega tókst til, að gamla konan var ein af
þeim sem björguðust. Þegar hún kom heim til dóttur sinnar í
Ne\\ York, kvaðst hún hafa tekið sér far með Titanic frá
Englandi og ætlað að koma dóttur sinni á óvart. Og á þeirri
sömu stundu og konuna dreymdi drauminn, hafði gamla kon-