Morgunn


Morgunn - 01.12.1976, Síða 34

Morgunn - 01.12.1976, Síða 34
132 MOHGUNN bindi undirrituð af Campos (meðal tólf annara rita eftir ýmis önnur látin skáld). Að visu lýsti einn rithöfundur því yfir, að þessi rit, sem eignuð va^ri de Campos. hlytu að vera verk djöfulsins, sem með þessu vildi rugla fólk, hins vegar viðurkenndi hann að hinn sérstaki stílmáti Camposar væri alls staðar augljós. En virtasti gagnrýnandi Brasilíu, Agripino Griego, sem hafði verið náinn vinur Camposar, var hins vegar ekki í minnsta vafa um það, að þessi verk væru „hreinn Humberto", eins og hann komst að orði. Til þess að binda endahnútinn á málið fékk gagnrýnandinn sérstakan fund hjá Chico og það skipti engum togum: miðillinn skrifar niður tuttugu blaðsiðna skila- hcð frá Camposi til vinar sins og liafði það djúp áhrif á hann. En það var hins vegsr örmur manneskja sem lét sér fátt um finnast og það var ekkja Camposar. Hún taldi að nú væri nóg komið og sér hæri tvimælalaust ritlaun, ef maður hennar hefði í sannleika skrifað þessi nýju ritverk. Árið 1944 var Chico þvi dreginn fyrir rétt til þess að verja sig og var hon- um þó nokkur huggun að því, að móðir hins látna skálds sem enn var á lifi, hafði algjörlega sannfærst um það, að þessi skáldverk væru eftir son sinn. En dómarinn kvað það álit sitt, að það vau i með öllu ókleift að sanna það, að andi Composar hefði skrifað þessar bækur, enda þótt Chico biðist vinsamlega til þess að rita ósjálfrátt enn nokkur sýnishom þarna i sjálfum réttarsalnum. Að skiln- ingi réttarins var Campos lagalega dauður, og hafði því engan frekari rétt. Málinu var vísað frá, Chico hefur sjálfur lýst því, hvernig ljóðin i Parnassus voru skrifuð: „Þegar ég var að skrifa þau hafði ég cdltaf sterka tilfinningu ])ess að kröftug hönd stýrði hreyfingum handar minnar. Stundum virtist mér einhvers konar óefnisleg bók vern fyrir framan mig og las ég úr henni og endurskrifaði. 1 önnur skipti fannst mér líkast ]>vi sem lesið væri fyrir í eyru mér. Þegar ég rkrifaði ósjálfrátt þá hafði ég alltaf þá tilfinn- ingu i liandleggnum, eins og um hann léku stöðugt einhvers konar rafstraumar. Svij)að er að segja um heila minn, sem
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Morgunn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.