Morgunn - 01.12.1976, Qupperneq 40

138
DK. MF.D. SHAFICA KAKAGUFLA
Það, sem mesta furðu vakti hj;í mér, voru fjarskynjtmarhæfi-
leikar hans. Ég spurði sjálfa mig hvernig átt gæti sér stað
skynjun utan heila maixnsins, heilans eins og við þekkjum
hann í dag. Þetta samræmdist alls ekki kenningum mínum
og raunar var það þetta atriði, sem fékk mig til að gefa þessu
fvrirbrigði nánari gaum.
Blaðam.:
ÞáS var í rauninni þetta atri'Si, scm leiddi yður inn á þessa
braut?
Karagulla:
Já. Mér voru vísindin nægilega kunn til þess að vita, að allt,
sem gerist í náttúrumii á sér einhverja hliðstæðu, og það, sem
á sér stað einu sinni, hlýtur að endurtaka sig- Af þessu leiddi,
að Cayce hlaut að eiga sér hliðstæðu einhvers staðar og ég
ákvað að i'inna fleiri hans lika og kanna hæfileika þeirra. En
til þess að geta framkvæmt þetta áform, var mér nauðsyn að
kynnast betur þessum málum og gera mér betur grein fyrir
því, um hvað væri að ræða.
Ég eyddi heilu ári í þessum tilgangi og las og kynnti mér
betur þessi efni. Ég las bæði sjálfsævisögur fólks og sígild rit,
sem höfðu verið skrifuð fyrir meira en hundrað árum.
Blaðam.:
HvaS furuLuS þcr?
Karagulla:
Mér varð ljóst, að fyrirbrigðin áttu ýmis sameiginleg ein-
kenni. Það voru frásagnir af fyrirbærum, sem við vísinda-
mennirnir höfðum fram að þessu ekki tekið alvarlega vegna
þess, hve óvisindalega hafði verið um ])au fjallað. Ég gat ekki
vísað á bug þessum upplýsingum um slaðreyndir, ekki einu
sinni, þegar fólk staðhæfði, að það sæi i gegnum sjálfan líkani-
ann. Þetta kcllvarpaði vissulega skoðunum mínum um að
ógerlegt væri fyrir mannsaugað að skynja gegnum þétt efni.
Én þegar ég fór að hugsa betur málið, varð mér fjóst, að við