Morgunn - 01.12.1976, Qupperneq 55

MOKGUNN
153
um geðklofasjúklingum skammta af L.S.D. til þess að vita á
hvern hátt það kynni að hafa áhrif á ofsjónir þeirra, auka þær
eða minnka. Okkur til undrunar urðu engar breytingar á
skynjun sjúklinganna. Ég hef þá persónulegu skoðun, að geð-
klofasjúklingar þjáist af truflunum, sem eigi sér efnafræði-
legar orsakir, truflunum, sem koma í ljós á svipaðan hátt og
þegar L.S.D. er notað, en í þeirra tilfelli sé ástandið hins vegar
sjúklegt og viðvarandi. Við sjáum, að fólk, sem notar L.S.D. i
langan tima, tekur persónulegum breytingum og augnaráð
þess breytist. Viljastyrkur þess hverfur og af þeirri ástæðu
eru L.S.D. og marihujana hvort tveggja hættuleg efni. Þeir,
sem nota hass eða marihujana í langan tima, verða aflvana,
sköpunargáfa þeirra minnkar, og loks ria'r sinnuleysið alger-
um tökum á þeim.
Blaðam.:
Þér eruð mjög á móli nolkun dáleiSslu. Hvers vegna?
Ka ragulla:
Vegna þess að dáleiðsla er afar hættuleg, bæði fyrir þann,
sem dáleiddur er og eins fyrir dáleiðandann. Fyrir því liggja
tvær ástæður. Þótt einkenni sjúkdóms hafi verið fjarlægð með
dáleiðslu, er sjúklingurinn ekki orðinn heilbrigður, heldur hef-
ur hann með þessu móti verið útilokaður fi'á þeirri reynslu,
með eins konar staðdeyfingu.
Ef við lítum á orkusviðin, sjáum við, að dáleiðandinn sarn-
einar orkusvið sitt sviði sjúklingsins, og með því að sameina
þau þannig gerir hann andlegt svið sjúklingsins óvirkt. Þaimig
sviptir dáleiðandinn sjúklinginn frjálsum vilja sínum. Jrót.t
hann í rauninni hafi ætlað að hjálpa honum. Min skoðun er
sú, að hvenær sem einstaklingur er sviptur frjálsum vilja sín-
um, á meðan hann er i ómeðvituðu ástandi, verði mikil trufl-
un á þeim sálræna grundvelli, sem er undirstaða þess, að
þættir persónuleikans virki sem samræmd heild. Með því að
sameina jrannig tvo persónuleika, er einnig sú hætta fyrir
hendi, að sjúkdómur hvors aðila um sig færist yfir á hinn.
Ef einstaklingurinn á að geta þroskast og orðið skapandi per-