Barnablaðið - 01.12.1981, Blaðsíða 15

B&rnabl&biö
en Vondi Stormur! Þaö er algengt á Haiti aö gefa
börnum nöfn eftir einhverju atviki, sem gerist við
fæöingu þeirra. VinurVonda Storms var nefndur
Sjóöandi Vatn, vegna þess aö vatnið í pottinum
sauö upp úr þegar hann fæddist! Boiteaux
merkir ,,haltur“. Hann hlaut þetta nafn sökum
þess aó hann fæddist með vanskapaðan vinstri
fót. Eftir aó móöir hans og faðir létust í skriöu-
hlaupi, bjó Haltur einn síns liós, í litlum laufkofa
sem var lítió eitt stærri en stór hundakofi. Dag-
lega vann hann sér inn dálítið af peningum meö
því aö flétta strámottur. Enginn vildi taka hann
aö sér, því þaö er trú Haitibúa aö bæklaó fólk
færi þeim ógæfu.
HVERS VEGNA ÞARF HANN AÐ BÚA HÉRNA
MEGIN VIÐ FJALLIÐ OG VALDA MÉR STÖÐ-
UGRI ÓGÆFU? Vonda Storm hryllti viö, er hon-
um varö hugsað til Halts. ,,Vondi Stormur! Vondi
Stormur! Hvar ertu? Komdu hingaö!" kallaði
faöir hans óþolinmóóur.
Þegar Vondi Stormur flýtti sér til kofans,
fleygði faðir hans nokkrum smápeningum til
hans. ,,Hérna, faröu og keyptu fyrir mig tóbak“,
muldraöi hann. ,,Og flýttu þér nú“. Vondi
Stormur tók peningana og hljóp niöur stíginn í
áttina aö húsi tóbakssalans. Hjarta hans tók aö
slá hraðar, er hann nálgaðist staöinn þar sem lítil
gata lá heim aö kofa Halts. Hann sá aö Haltur var
aó koma inn á stíginn sem hann var á. Ó, ó, ó,
veinaði Vondi Stormur. ÆTLAR ÓGÆFA MÍN
ALDREI AÐ TAKA ENDA? Hann hikaói. Átti hann
aö snúa viö? Haltur brosti. Hann var vinsamlegur
aó sjá — ekki þesslegur aö hafa illa anda með-
feröis.
„Viltu koma með mér á næstu kennslustund?
Þaö verður sama dag í næstu viku þarna niöri",
sagði hann og benti á húsaþyrpingu.
„Hvernig er þetta?“ spuröi Vondi Stormur
óttasleginn og forvitinn.
„Þetta er smásamkoma þar sem vió lærum um
Jesúm, hinn fullkomna Son Guös. Hann dó fyrir
syndir okkar. Kennarinn sagöi að Jesús heföi
verið jaröaöur og risið upp á þriöja degi. Ég trúi á
Jesúm og hef tekið á móti honum sem Frelsara
mínum. Þegar ég dey fer ég til himins", sagói
Haltur meó ákafa.,,Komdu í næstu viku, ég skal
hitta þig hérna."
„Æ, nei ég get ekki fariö", sagöi Vondi
Stormur meö andköfum.
Allt í einu mundi hann eftir erindi sínu og hljóp
í hendingskasti aö húsi tóbakssalans. Þó hann
reyndi aó hraóa sér sem mest hann mátti, var
Vondi Stormur seinn heim. Faöir hans var bál-
reiður.
„Hvaö taföi þig svo lengi?" sagöi hann í skip-
andi tón.
„Ég — ég mætti Halti", stamaói Vondi
Stormur. „Hann talaöi svolítiö vió mig. Hann
segist trúa á Jesúm. Hann er glaöur og er á leið
til himins".
Ásjóna fööur hans líktist þrumuveðri. Vondi
Stormur hörfaöi. Hann óskaöi þess aö faðir hans
væri ekki alltaf svona reiöur.
„Komdu ekki nálægt honum", orgaói faðirinn.
„Þetta er ný trú og bókin sem þeir hafa er eitruð.
Þú veist aö presturinn okkar sagði aö alls kyns
óhöpp hentu okkur, ef við gæfum okkur aö
þessari nýju trú. Þú vondi strákur! Viltu aö
skepnurnar okkar deyji eöa aó húsiö brenni ofan
af okkur? Viltu kannski veröa veikur og flakandi í
sárum?“
Augu Vonda Storms uróu stór af skelfingu.
„Nei! nei!“ hrópaöi hann.
„Þú skalt þá foröast hann Halt og ekki segja
framar eitt aukatekiö orö um þessa nýju trú . . .
eöa ég lem þig“.
En alla liðlanga vikuna var Vondi Stormur aö
hugsa um samkomuna. Og er dagurinn kom og
sól var hátt á lofti, lagöi hann af staö eftir
skógarstígnum. Hann skreið inn í trjárunna til aö
fylgjast með Halti. Að vörmu spori birtist Haltur á
stígnum. Hann nam staöar vió krossgötur á
stígnum og leit í áttina aö húsi Vonda Storms.
Því næst beygði hann höfuö sitt og sagói
upphátt: „Kæri Guö, viltu láta Vonda Storm
koma á samkomuna og gefast þér“.
Þegar Haltur staulaöist eftir skógarstígnum
gekk Vondi Stormur í humátt á eftir. Hann gætti
þess aö Haltur yrði hans ekki var. Vondi Stormur
var hræddur aö koma of nálægt litla hópnum,
sem safnaóist saman undir stóra trénu. Úr
fylgsni sínu sá hann hvar drengir og stúlkur,
ásamt fullorönum, sátu á trjábútum og steinum.
Hann sá líka aö allir voru góöir viö Halt. Þeir
komu fram viö hann eins og hvern annan. Og
allir virtust glaöir í bragöi. Nú stóö maður upp
frammi fyrir hópnum, byrjaði aö tala og sýna
myndir á spjaldi sem klútur var breiddur yfir.
Vondi Stormur hlustaöi eftir hverju orói.
„Allir eru syndarar og hafa aðhafst þaö sem
rangt er“, útskýrði maóurinn. „Sonur Guös kom
Framhald á bls. 46