Barnablaðið - 01.08.1982, Side 5

Barrvablaöiö
Saivivar sögur úr sveitinm:
Engill vitjar Harvrva
Á unglingsárum var Hanni oft lasinn og opinn
fyrir umgangssóttum og kvillum. Einkanlega leið
honum oft illa í maga og hafði þá uppköst.
Óhollusta fylgdi þessu. Vanaleg lyf, sem notuð
voru í heimahúsum, voru kamfórudroþar og
verk- og vindeyðandi dropar. Var þetta tekið inn
í molasykri.
Nú gerist það sumarfagran dag, að Hanni
kemst ekki á fætur, vegna veikinda. Voru þau í
maga og fylgdi þeim verkur. Hann sofnaði um
kvöldið, sefur hann eitthvað fram yfir miönætti,
þá vaknar hann. Hann var einn í herbergi og
ótruflaður af öllum. Nú þegar Hanni vaknar og
lýkur upp augunum, sér hann sýn, sem er jafn
lifandi í hugskotssjónum hans í dag, eins og hún
hafi sést í gær.
Afar fögur engilsásjóna horfir starandi á
Hanna og mættust augu engilsins og Hanna.
Augu engilsins voru svo skír, stór og björt. Enni
hans var fallegt og andlitið allt skarpt, nefið
svolítið bogið, hakan stór, en bar þó andlitið ekki
ofurliði. Andlit engilsins var ekki búlduleitt, en
allt skarpt og í fallegu samræmi. Hanni varö
ekkert hræddur, sagöi ekki orð, en starði hljóð-
ur, beint í ásjónu engilsins.
Eftir svolitla stund tók engillinn að fjarlægjast,
gekk hann hægt afturábak. Þegar að dyr-
unum kom, þá lukust þær ekki upþ, heldur hvarf
engilsásjónan burt við dyrnar. Þessi engill hafði
enga vængi. Stærð hans var eins og 12—14 ára
meðal stúlkubarns. Honum fylgdi góðvild og
hlýja. Eftir þessa engils-heimsókn, þá bráð-
batnaði Hanna og sjúkleiki hans sagði minna til
sín en áður.
Hvað var þetta?
Um englana er sagt að þeir séu þjónustu-
bundnir andar sendir út í þeirra þarfir, sem
hjálpræðið eiga að erfa (Heb. 1:14.). „Engill
Drottins setur vörð kring um þá er óttast Hann
og frelsar þá“, segir í Davíðssálmi 34:8.
Þegar Daníel forsætisráðherra í Babel og
spámaður Drottins, lét ekki af að tilbiðja Drottinn
himnanna, þá hlaut hann þá refsingu, sem
kunnugt er, aó vera varpað í Ijónagryfju, meðal
hungraöra Ijóna. Þegar snemma morguns var
komið aö Ijónagryfjunni og konungurinn sjálfur
var við gryfjuopið, þá kallaði konungur:
„Hefur Guö sá er þú hefur dýrkað án afláts,
megnað að frelsa þig?“
Daníel svaraði úr Ijónagryfjunni:
„Guö minn sendi engil sinn og hann lokaði
munni Ijónanna, svo að þau geröu mér ekkert
mein“ (Dan. 6:21—22.).
Þegar Pétur postuli var í fangelsi, vaktaður af
tugum hermanna og átti að deyðast, þá sendi
Drottinn engil sinn og leysti hann út. Um þetta er
mjög áhrifarík frásögn og opinberun í 12. kafla
Postulasögunnar.
Þegar Pétur hafði komið þessu fyrir sig, fór
hann umsvifalaust til vina sinna, sem þá um
nóttina höfðu bænavöku fyrir honum. Knúði
hann dyra. Róde ung stúlka ætlaði að opna fyrir
honum, en er hún heyrði málróm Péturs, fór hún
inn í húsið, án þess aó opna. Er hún sagði þeim
fréttirnar hver stæói fyrir dyrum úti, töldu þeir
hana frávita. Svo sættust þeir á aö það gæti
verið engill hans (Post. 12:15). Eftir því þá eigum
við öll okkar verndarengla.
Kæra barn, sem þetta lest. Gættu þín, þú átt
þinn verndarengil. Þaö er þér ávallt til góós, en
einnig til ábyrgðar: „Því frammi fyrir Drottni er
rituð minnisbók" (Mal. 3:16); Óbeint ritum við
hana með orðum okkar og gjörðum og engill
Drottins er vottur innihalds bókarinnar.
Engill Drottins talaði til Filippusar, er skrifaói í
Postuiasögunni 8:26. Var það upphaf að stór-
kostlegri vakningu, sem hreiðraði um sig í fjar-
lægu landi og hefur borið ríkulega ávexti fram á
þennan dag, í Guðs ríki.
Meira mætti skrifa um engla, en það sem fyrir
augu Hanna bar, sumarbjarta nótt, fyrir mörgum
árum síðan, verður honum alltaf ógleymanlegt.