Barnablaðið - 01.08.1982, Side 9

Barnabl&öið
Gera eitthvað?
Manfreð braut blaðið vandlega saman. Hann
sá fyrir sér fyrirsagnir dagblaðanna, ef hann
hafði rétt fyrir sér: SMYGLARAFLOKKURINN
GÓMAÐUR. TÓLF ÁRA DRENGUR LEIDDI
LÖGREGLUNA Á SPORIÐ. KILIANSTAL:
Lögreglan getur þakkað það ungum dvalargesti
í drengjabúðunum í Kilianstal, Manfreð Hertz,
að. . .
Allir strákarnir myndu líta upp til hans.
Um stund átti Manfreð í harðri baráttu við
sjálfan sig. Svo stóð hann upp og spurði roskinn
mann: ,,Hvar er lögreglustöðin í bænum?"
í búðunum var miðdegishlé.
Sumir strákanna sváfu í tjöldunum.
Aðrir lágu í grasinu og lásu.
Tveir eöa þrír strákar voru aö skrifa kveðjur
heim. Þær voru allar ósköp svipaðar: ,,Kæru
pabbi og mamma! Ég hef það gott. Veðrið er fínt.
í gær kepptum við við Kilianstal. Ég hef eytt
sextíu krónum. Gleymið ekki aó gefa fiskunum
og hamstrinum! Kær kveðja . . .
Tveir strákar tefldu skák.
Brennandi hitinn og óvanaleg friðsæld í búð-
unum færði værð yfir alla.
Nú heyröist dynjandi vélagnýr neðan úr daln-
um. Nokkrir strákar horfðu þangað svefn-
þrungnum augum.
Dökkgrænn fólksbíll sniglaðist upp langar
brekkurnar. Lögreglubíll! Hann stoppaði við
vegamótin. Tveir einkennisklæddir menn stigu
út og gengu upp að búðunum.
Há-tveir-o, eóa Franz Kuhlmann eins og hann
reyndar hét, stóð upp. Hann hafði setið afsíðis
með mat sinn og undirbúið helgistund kvölds-
ins.
Þegar lögreglumennirnir komu nær hrópaði
hann til þeirra: ,,Hvað ber við að verðir laganna
koma í heimsókn? Hafa einhverjir strákanna
troðið niður kornakur, eða kveikt skógarelda?"
Lögreglumennirnir voru alvarlegir á svip.
Brosið fraus á vörum Franz Kuhlmann. Hvað var
á seyði?
,,Ert þú fyrir þessum búðum?“
,,Já, ég heiti Kuhlmann."
„Komdu blessaður. Eh . . . við þurfum að
spjalla smávegis við þig . . .“
,,Það er velkomið," svaraði búðastjórinn. ,,Ég
9et því miður ekki boðið upp á betra sæti en
Þennan trjábol."
Teiknigáta:
Hvað er þetta?
uinjne>)se|9!g e jniujo|e>| :jbas
Þeir settust.
,,Málið er þannig tilkomið," sagði annar lög-
reglumannanna, hátíölegur í bragði, ,,að í
morgun kom einn drengjanna úr búðunum á
lögreglustöðina . . . Manfreð Hertz . .
,,Jaháá!“ Það var það eina sem H-tveir-o gat
stunið upp úr sér.
Allir strákarnir horföu forvitnum augum á lög-
reglumennina og Kuhlmann og fylgdust grannt
með hverri hreyfingu.
,,Þessi drengur greindi frá því“ hélt lögreglu-
maðurinn áfram, ,,að hann heföi vaknað ínóttog
veitt því eftirtekt að einn drengjanna . . . augna-
blik . . .“ Lögregluþjónninn dró bréfsnepil úr
vasanum og slétti úr honum á hné sér....að
nafni Mikael Stöhr . . . var horfinn. Ásamt tveim
öðrum fór Manfreð og grennslaðist fyrir um
hann. Að lokum fannst hann, ásamt Karli Seidel,
þrettán ára skólapilti frá Kilianstal. Karl og
Mikael munu hafa gengið á fjalliö í átt til austur-
rísku landamæranna."
Franz Kuhlmann hristi höfuöið.
,,Að sjálfsögðu lítum við ekki þetta svo alvar-
legum augum að drengurinn sé aö reyna að
bendla hina tvo viö smygl. En eins og þú sjálf-
sagt skilur, þá veröum við aó rannsaka allar
ábendingar. Það er skylda okkar. Viö erum búnir
að heimsækja þennan Karl Seidel, sem rætt var
um. Hann býr einn ásamt föður sínum. Móðir
hans er látin. Þar fundum við nokkuð, sem vakti
athygli okkar. Þaö voru nokkrir kassar í