Barnablaðið - 01.12.1992, Blaðsíða 23

BARNABLAÐIÐ 23
Bænasvarið
Davíð var í þungum þönkum.
Það var jólahátíð í skólanum
þennan dag og hann langaði
ekki til að fara. Fróði, besti
vinur hans, hafði veikst fyrir
nokkrum dögum og í nótt var
hann fluttur á spítala. Það var
einhver óþægilegur kökkur í
hálsinum á Davíð. Svo var
eins og maginn herptist allur
saman. Hann hafði miklar
áhyggjur af vini sínum.
Mamma Davíðs kom inn í
herbergið hans og sá hvernig
tárin runnu niður kinnar hans.
“Davíð minn,” sagði hún.
“Þú veist að Jesús er hjá Fróða
á spítalanum.”
“Já, mamma, ég veit það.”
Samt var eins og hann ætti
erfitt með að trúa því.
“Við skulum biðja fyrir honum
núna og svo er best að þú
klæðir þig í sparifötin fyrir
hátíðina.”
Hann hlýddi mömmu sinni.
Þau settust niður og báðu:
“Jesús, við þökkum þér fyrir
lífið sem þú gafst honum
Fróða. Við þökkum þér fyrir
að hann er í þínum höndum
og þó að við skiljum ekki af
hverju þú leyfðir að hann
veiktist þá biðjum við þig að
hjálpa okkur að beygja okkur
undir vilja þinn. Viltu lækna
Fróða og leyfa honum að
komast heim fyrir jól. Við
þökkum þér fyrir bænasvarið
hvernig sem það verður. í Jesú
nafni, amen.”
Mæðginin stóðu upp frá
bæninni og Davíð leið strax
betur.
“Ég er viss um að Jesús
læknar Fróða. Ég finn það á
mér” sagði Davíð. Síðar um
daginn hélt hann prúðbúinn í
skólann ájólahátíðina. Þegar
hann nálgaðist skólann hitti
hann nokkra bekkjarfélaga
sína sem spurðu strax: “Hvar
er Fróði”?
“Hann er á spítala. En við
mamma báðum fyrir honum í
morgun og ég veit að Jesús
læknar hann.”
Strákarnir litu á Davíð stórum
augum en sögðu ekki neitt.
Davíð vissi svo sem alveg að
þeimfannstfurðulegtaðhann
tilheyrði ekki sömu kirkju og
þeir. Honum hafði oft verið
strítt en í þetta sinn gerðist
þaðekki. Bekkjarfélagarhans
vissu nefnilega að mikið var í
húfi því að Fróði var ekki lengur
með þeim. Þegar jólahátíðin
var hálfnuð kom skólastjórinn
til Davíðs og sagði: “Það er
síminn til þín. Ég held að það
sé móðir þín.”
Davíð kipptist við. Hann leit á
skólastjórann brosandi út að
eyrum og sagði: “Ef Fróða er
batnað þá hefur Jesús læknað
hann.”
Síðan þaut hann í símann.
“Halló, mamma”
“Sæll Davíð minn. Ég gat ekki
beðið með að segja þér að
Fróða er batnað að mestu leyti
en hann þarf líklega að dvelja
á spítalanum fram yfir jólin.”
“Við vitum, mamma, að Jesús
heyrði bænina okkar en af
hverju sendir hann Fróða þá
ekki heim fyrir jól”?
“Vegna þess að Jesús veit
hvað Fróða er fyrir bestu”
sagði mamma.
“Já,mamma, líklega er það
rétt.”
“Þú manst, Davíðminn,aðvið
sögðumst ætla að beygja
okkur undir Guðs vilja. Ef við
gerum það fer allt vel.”
Það sem eftir var hátíðarinnar
var Davíð alltaf að þakka Jesú
í huganum fyrir bænasvarið.
Dögg Harðardóttir