19. júní - 19.06.1960, Blaðsíða 21

þau til að halda áfram hneykslanlegri sambúð,
en presturinn var iðulega kallaður til, þegar hvessti
á milli sambúðarhiónanna.
— Hvenær fórstu að fást við stjórnmál?
— Ég hafði nasasjón af stjórnmálum allt frá
unglingsárum, enda alin upp á heimili, þar sem
mikið var rætt um þau, en faðir minn var alþing
ismaður árum saman, og harka í stjórnmálum
þótti löngum fylgja Isfirðingum.
Virkan þátt i stjórnmálum tók ég ekki, fyrr en
ég var kosin í bæjarstjórn Reykjavikur árið 1946.
— Hvernig hefur þér líkað að starfa i bæjar-
stjórn?
— Mér hefur líkað það að mörgu leyti vel, þótt
það hafi ekki ávallt verið auðvelt að sameina það
húsmóðurstarf inu.
— Þú varst forseti bæjarstjórnar allmörg ár. t
hverju er það starf fólgið?
— Að stjórna fundum bæjarstjórnar og að koma
fram fyrir hönd bæjarstjórnar við einstaka tæki-
færi.
— Fannst þér ekki erfitt að taka við borgar-
stjórastarfinu?
— Því er til að svara, að starfinu hefur verið
skipt, eins og kunnugt er, og svo hitt, að ég hafði
kynnzt allnáið málefnum bæjarins eftir margra
ára setu í bæjarstjórn og bæjarráði, og það auð-
veldar vitanlega starfið.
Auður Auðuns á nú sæti á Alþingi. Áður hafði
hún tvisvar sinnum setið á þingi sem varamaður.
Hún hefur verið í ýmsum stjórnskipuðum nefnd-
um til endurskoðunar á lögum á sviði sifjaréttar
og félagsmála, svo sem lögum um almannatrygg-
ingar, um afstöðu foreldra til óskilgetinna barna
og framfærslulögum. Enn fremur átti hún sæti í
stjórnarskrárnefnd þeirri, er sett var á laggirnar
við lýðveldisstofnunina 1944.
Frú Auður Auðuns er ákaflega prúð og hlé-
dræg kona, það má heita ógerningur að fá hana
til að tala um sjálfa sig.
Það vita allir, sem sótt hafa fundi baíjarstjórn-
ar i Reykjavík síðustu árin, að hún er þolinmóður
og réttsýnn fundarstjóri. Og í návígi því, sem ís-
lenzk stjórnmálabarátta oft og einatt er háð,
minnist ég ekki að hafa nokkurn tíma heyrt kast-
að persónulegum hnútum til Auðar Auðuns.
Það segir sína sögu.
Sigríður J. Magnússon.
CHO \VEN-CHÍ)N:
Ljóð um hrímhvíl höfuð.
Hreinni var ást vor
háfjallasnaevi,
hvítari mána
millum skýja.
Berst mér nú til eyrna
brigð sé þér í huga,
er því hér komin
alhinzta sinni.
I dag skulum við
drekka bikar víns.
Skulum á morgun
skiljast á árbakka.
Komum þar, sem renna
kvíslar hennar tvœr,
leitar austur ein
önnur í vestur.
Æpir kona sú
altekin harmi,
er ei manni gafst,
sem mátti hún treysta,
eða vin vissi
vísan í raun,
unz haddur hennar
hvítnaður vœri.
H. H. B.
Cho Wen-Chiin var kona skáldsins Hsiang-ju, en
hann orti ástaljóð og seldi ungum stúlkum, sem not-
uðu þau til að vinna ástir keisarans. En þegar hún
komst að þvi, að skáldið reyndi að vera sjálfum sér
úti um hjákonur á sama hátt, reiddist hún ótryggð
hans og orti þetta ljóð. Hún var uppi um hundrað
árum fyrir Krist.
19. JtJNl
19