Sólskin - 01.07.1933, Blaðsíða 8

andi fegurðar. Rándýrin taka daglega af lífi sæg
dýra, sem lifa á jurtum. Vespurnar, sem lifa í
Afríku og víðar og eru skyldar býflugum, hafa þá
aðferð, að draga konguló heim að hreiðrinu, lama
hana með eitri, svo að hún kemst ekki burt, en
dregur þó lífið. Vespan verpir líka eggjum sínum
inn í líkama kongulóarinnar, sem leggur til lík-
amshita sinn til útungunarinnar. Þegar ungarn-
ir (lirfurnar) koma úr eggjunum, lætur konguló-
in líf sitt, en þeir gera sér gott af kjöti hennar.
Þannig er það alls staðar í náttúrunni, að eitt
styður annað. Ein þorskamóðir fæðir af sér níu
miljónir hrogna í einu. Yrði þetta allt að full-
orðnum þorskum, myndu höfin fyllast. Af öllum
þessum ógurlega grúa ná aðeins 5—6 fullorðin3
aldri. f höfunum búa sem sé fjölmörg önnur dýr,
sem lifa á hrognunum eða litlu seyðunum, sem
koma úr þeim. Náttúran ber vel á borð fyrir
börnin sín, en hún vill láta allt verða að ein-
hverju gagni. Krókódílar, gammar og hýenur
eyða hræjum, sem annars myndu fylla allt af fýlu
og rotnun.
Náttúran hefir ráð við öllu, til þess að halda
reglu og jafnvægi.
Hvergi er eyða í allri náttúrunni. Alls staðar
morar allt af lífi í lofti, jörð, sjó og vötnum.
Augu okkar eru ekki nógu vel út búin, til þess að
sjá öll systkini okkar, böm náttúrunnar. Væru
þau eins sterk og bestu sjónaukar og stækkun-
argler, þá myndum við sjá, að loftið, sem við önd-
um að okkur er fullt af örsmáum lífverum. Við
6