Sólskin - 01.07.1933, Blaðsíða 59

(Porfyr), svo að þessar byggingar standa enn í
dag, og við dáumst að skrauti þeirra og stærð..
Musterin standa, en guðimir, sem þau voru reist
handa, eru fyrir löngu gleymdir.
Reglusemi og starfsemi ríkti á heimilunum í
borgunum. Konur sáu um heimilisstörfin. Konan
hjá Egyptum var frjálsari og meira virt en meðal
flestra fomþjóða. Hún réði yfir heimilinu og
vinnufólkinu. Vann eða lét vinna hvert verk innan-
húss og í görðunum. Húsbóndinn vann oftast úti í
borginni. Það mátti segja, að hann hefði aðeins
fæði og húsnæði hjá konu sinni.
Húsmóðirin fór á fætur í dögun og kveikti eld
á arninum úr glæðum, sem hún hafði falið í ösk-
unni um nóttina. Hún skammtar því næst morgun-
matinn. Karlmennirnir ganga til starfa í vinnu-
stofunum. Drengir og stúlkur fara með búpening-
inn á beit. Þegar húsmóðirin hefir komið öllu fólk-
inu af stað, fer hún að baða sig. Hún gengur til
árinnar eða vatnsins, sem er næst. Þar hittir hún
vinkonur sínar. Þær ræða fjörugt um ýmsar nýj-
ungar, meðan þær baða líkami sína. Er þær hafa
lokið því, halda þær heim með fulla krukku af
vatni á höfðinu. Undir eins og þær koma heim, fara
þær að baka brauð. Konan tekur nokkra hnefa af
komi og lætur á aflangan og íhvolfan stein. Svo
tekur hún annan stein og malar komið með hon-
um, um leið og hún dýfir honum oft í vatn. Við
þetta hamast hún að vinna í heilan hlukkutíma. En
árangurinn er lítill. Mélið er gróft og í því er ryk
og óhreinindi. Nú setur hún dálítið af súrdeigi £
57