Sólskin - 01.07.1933, Blaðsíða 16

þeir geta notað þá eina og hækjur, þegar þeir
ganga á jörðunni.
í dýragarðinum í London var api í tvö ár, sem
nefndur var Jonny gorilla. Sex eða sjö gorilla apar
höfðu dáið þar hver af öðrum, þegar þeir voru ný-
komnir; en Jonny lifði. Hann hafði náðst í Afríku,
eins dags gamall og lagði kona hann á brjóst eins
og barn.
Jonny var hvers manns hugljúfi. og allir dáðust
að honum. Hann lék sjer við kettling alveg eins og
börn gera. Þegar hann var kitlaður, skellihló hann
og skríkti. Þegar hann vildi láta taka eftir sér barði
hann með hnúunum í gólfið. Ef mjög vel lá á hon-
um, klappaði haxm saman lófunum. Hann drakk þrjá
lítra af mjólk á dag og borðaði heilmikið af alls-
konar ávöxtum. Hann var afar hræddur við orma
og allt, sem skreið, alveg eins og hann hefði eitt-
hvert meðfætt hugboð um höggorma.
Næstur gorilla að stærð er orangutan. Hann á
heima á Bornéo og Súmatra. Það er gaman að at-
huga það, að gorilla er nærri svartur eins og blá-
mennirnir nágrannar hans, en orang gulbrúnn eins
og malajar landar hans á eyjunum, og virðist þetta
styðja þá skoðun, að loftslagið hafi skapað litarhátt
manna og dýra.
Orang apinn er mjög ófríður. Nefið er lítið og
stutt á milli augnanna. Hann er mjög frammynnt-
ur og munnuriim feikna stór. í dýragarðinum í
London voru tveir orang apar og hétu Sandi og
Jakob. Búr þeirra lágu saman og voru úr járnriml-
um. Einu sinni tókst Jakob að losa einn rimilinn, og
14