Sólskin - 01.07.1933, Blaðsíða 44

<endunum í miðju tjaldinu, en hinir endamir eru
festir við veggina. Grindin er þakin með dúkum.
Þeir eru festir saman og bundnir við grindina með
reipum. Dúkar og bönd eru úr ull og hári. Tjöldin
eru yfirleitt vistleg að innan og mjög skrautleg
hjá ríku fólki. Þar er allt þakið með röggvarfeld-
nm (sauðskinnum) og þykkum, dýrindis teppum.
Diskar og matarföt eru úr tré og leðri. Kvenfólkið
reisir tjöldin og tekur þau niður, en karlmennimir
igæta að skepnunum.
Þegar fólkið flytur, eru hestamir hafðir fremst-
ir. Hirðingjunum þykir vænst um þá af öllum
skepnunum. Það er hestunum að þakka, að hirð-
ingjamir geta haldið fénaðinum saman. Annars
myndu þeir týna kindunum út á hinar geysi-víð-
lendu grassléttur. Hestamir fá loðnasta grasið.
Nautgripimir koma á eftir og kindumar aftastar.
Þær ná í nóg gras með litlu munnunum sínum, þar
eem hestar og nautgripir geta ekkert bitið.
Kírgísamir eiga ákaflega margar skepnur, svo
að haginn versnar fljótt, þar sem þeir setjast að.
Gróðurinn skrælnar líka stundum í sumarhitanum.
Þó landrými sé mikið, verður oft lítill hagi á stór-
nm svæðum. Hver ætt hefir afar-mikið land, sem
hún má nota eftir vild, en út fyrir það má enginn
fara. Ef einhver rekur fé sitt á haga nágranna
sinna, slær í bardaga. Kírgísamir eru grimmir her-
menn, þegar því er að skipta.
Hver ætt þarf mikið landrými fyrir allan fénað
sinn og flytur sig 10—15 kílómetra á fárra vikna
fresti. Allt af er farið frá einu vatnsbóli til annars.
42