Sólskin - 01.07.1933, Blaðsíða 28

5im erfiðleilcum bundið, einkum þar sem fólk hefir
enga fasta bústaði.
Dýr eldur.
Landkönnuður nokkur segir frá því, að í frum-
.skógunum í Kongo-ríkinu sé dvergafólk, sem hafði
mikil viðskipti við nágranna sína, Mongóana. —
Dvergar þessir lifa á dýraveiðum, en Mongóarnir
eru í rauninni bændur, þótt villtir séu. Dvergamir
seldu kjöt og skinn, en fengu í staðinn hjá Mongó-
unum kom, leirker, örvarodda úr járni og eld.
Dvergamir voru orðnir svo vanir þessari verslun,
að þeim var nokkumveginn sama, þótt eldurinn
dæi; allt af gátu þeir keypt eld af Mongóunum.
En svo kom upp óvinátta milli þessara gömlu
vinþjóða. Dvergamir fengu þá ekki eld hjá Mon-
góunum, og gekk svo í langan tíma. Var æfi dverg-
anna þá mjög aum. Þeir urðu að eta kjötið hrátt,
og höfðu ekkert bál, til að oma sér við á kvöldin.
Dvergarnir börðust af mikilli grimmd, einkum til
þess að ná í eldinn. En þeir vom illa búnir að vopn-
um og vistum, og varð þeim lengi ekkert ágengt.
Svo var það eina nótt, að þeim tókst að komast
inn í Mongóaþorp á næturþeli. Þar rændu þeir eldi,
fóru langt inn í fmmskóginn og gerðu lítið vart
við sig lengi á eftir.
Nú gæta þeir vel að eldinum. Hér og þar em
stór tré í skóginum, sem þeir hafa kveikt í. Vopn-
aðir varðmenn eru dag og nótt við hvert tré, og er
■ekki fýsilegt.fyrir ókunnuga að lcoma þar nálægt.
Kunnugt er um nokkra þjóðflokka. sem hafa
26