Sólskin - 01.07.1933, Qupperneq 55

h !t þar niður um. Uppi á þakinu sat skrifari og
t t i pokana, sem losaðir voru. Það var haldinn ná-
) ;^mur reikningur yfir allt í Egyptalandi. Nokk-
uð var ræktað af lauk, gúrkum, melónum, döðlum,
fíkjum og vínberjum. En þetta var afar lítið hjá
hinni geysimiklu korayrkju, er um þúsundir ára
gerði Egyptaland að einhverju auðugasta ríki ver-
aldarinnar, og stærsta komforðabúri.
Þar sem landið var eigi hæft til akuryrkju á
þurrum sléttum og einkum á mýrlendi, voru stór-
ar hjarðir uxa, kinda og geita. Egyptanum þótti
mjög vænt um nautgripi sína. Hann talaði við þá
eins og við tölum við hunda. Hann gaf þeim nöfn og
skreytti þá með ábreiðum, mislitum skúfum og
röndum. Hann málaði myndir af þeim, þar sem
sýnt er, hveraig þeim er gefið og brynnt. —
Sumar myndirnar eru af því, þegar kúasmal-
inn leggur af stað með hjörð sína út í hagann, eða
þegar hann er að sýna húsbónda sínum hana, sem
gleðst yfir fjölda og vænleik dýranna. Það er sagt
um einn egypskan stórbónda, að hann hafi átt
5023 gripi og gangandi fé. 735 langhyrnda naut-
gripi, 320 kollótta, 750 asna, 974 sauðkindur og
2234 geitur. Auk þess höfðu Egyptar margt gæsa,
er héldu sig á mýrlendum engjum, og sést á
myndum frá þeim tíma, að þær voru bæði stórar
og feitar.
Dýra- og fiskiveiðar hjá Fom-Egyptum.
1 mýrum og jöðrum hins byggilega lands úti í
eyðimörkinni, fóru Egyptar oft á veiðar. Stór-
53