Sólskin - 01.07.1949, Blaðsíða 32
mömmu sinni út í hagann, þar sem grasið
var miklu verra en á túninu.
Oft var ég syfjuð um lógnœttið, því að ég
var kvöldsvœf, en þegar leið ó nóttina, fór
of mér allur svefn.
í Bœ var gamall maður, sem Guðmundur
hét, en var vanalega kallaður Gummi.
Hann þurfti ekki annað að vinna en það,
sem hann vildi. Hann fór œvinlega snemma
að hótta og líka mjög snemma ó fœtur, stund-
um klukkan fiögur eða fimm, og þó móttum
við börnin fara að hótta, en við vorum oft
stundarkorn með Gumma.
Hann fór þó að mala korn í stórri kvörn,
sem stóð í skemmu, sem gengið var í úr
bœjardyrunum.
Við stóðum á kassa við kvörnina, því að
við vorum svo stuít, og héldum um kvarnar-
stöngina með gamla manninum. En hann söng
hóstöfum vísur um sólina, sem hann orti
sjólfur. Lagið var líka eftir hann, og við raul-
uðum með og vorum öll ónœgð.
Þegar búið var að mata úr skólinni, sem
kornið var í, fórum við börnin að hótta.
30