Sameiningin - 01.01.1893, Blaðsíða 4

—164—
talsverSa fyrirhöfn, sem jeg get þó ekki ætlaS aS stæSi í vegi fyr-
ir þessu fyrirtæki, en bráSum mundi hver söfnuður kappkosta
aS útvega sjer og presti sínum aðstoðarmenn. færa til að kenna og
leiðbeina og fúsa til að gefa í sölurnar til þess einn eða tvo klukku-
tíma á helgum dögum. og ætti það að vera því hægra, sem krist-
indóm á nú að kenna í lcennaraskólum. þó nú presturinn sje
eindreginn talsmaður þessa fjelagsskapar, getur hann þó ekkert
gjört, sem að gagni sje, nema með hjálp ötulla stuðningsmanna.
Telji söfnuðurinn það úr, eða sinni því að eins með hangandi
hendi, getur presturinn litlu áorkað. Hjeraðsfundir vorir, sem
hver eptir öðrum hafa tekið barnafræðslumálið á dagskrá sína,
geta, að minni meiningu, ekki látið staðar nema við það, sem
komið er. Aöalatriðið er því það, að hin kristilega fræðsla og
kunnátta verði að kristilegum nótum þegar í lífi barnanna og
lilessun og ijósi á komandi lífsleið þeirra. Próf íbiflíusögum og
barnalærdómi sýnir að eins kunnáttu eða vankunnáttu barn-
anna, en það á að festast, styrkjast og prófast á ókominni æíi
þeirra, hvern andlegan fjársjóð þau hafi hlotið og að hverju and-
legu liði hann verður. Hjeraðsfundirnir hafa að eins byrjað það
mál, sem þeir þurfa að framhalda lengra og hafa ár eptir ár á
dagskrá sinni.
Annað er „G'ollege"-máliS svo kallaða, það mál, að styrkja
bræður vora í Yesturheimi til að koma upp æðri skóla eða
menntastofnun fyrir kirkjufjelagið.
það hefur glögglega verið tekið fram af hinum ágætustu
mönnum vorum, bæði hver þörf sje á þessu, og að það sje brýn
og bein skylda þjóðkirkju vorrar að láta þetta mál til sín taka
í orði og verki; og enginn hefur hingað til orðið til að mótmæla
því. Allir, sem hugsa nokkuð meira en daginn og veginn, hver
einasti maður, sem viðurkennir, að oss beri að elska bræður vora,
ekki msð orði og tungu, heldur í verki og sannleika, hljóta að
finna og skilja, að þetta mál snertir oss á sjerstalcan hátt. það
er nú trauðla nokkur maður á íslandi, sem ekki eigi einhvern
ættingja eða fornkunningja f Vesturheimi. íslendingar vestan
og austan liafs eru tvær greinar á sama stofni; blómgist önnur,
hefur það blessunarrík áhrif á hina; fölni önnur, þá er hinni
hætta búin. Að lúterska ísienzka kirkjufjelagið sje í þröng,
yerða allir að sjá. Óvinir þess sækja að því á allar hliðar, öll