Sameiningin - 01.06.1893, Blaðsíða 17

—40—
Jeg á þann friS, sem ekkert raskaS getur;
hanr/ innst í sálu hefur bústaS sinn.
þann friS mitt hjarta mest af öllu metur,
því, mildi drottiun, þaS er friSur j>inn.
Af kærleik friSinn Kristur gefur;
meS kærleik, trú og von og friSi hann oss vefur.
4. jan. 1893.
ÞtÐING JESÚ UPPEISU.
Pkúdikan
út af Lúk. 24, i3—35, flutt í Fyrstu lútersku kirkju í Winnipeg síðast liðið páska-
dagskvöld (2. Apr.) af ritstjóra „Sam.“, J. Bj. *)
PáskahátíSin er komin, o<r meS henni oss öllum enn einu
' o
sinni á hinni jarSnesku æfi vorri upprunninn hinn dýrSlegasti,
bjartasti, fagnaSarríkasti dagr, sem til er á árinu. Hann er svo
bjartr, þessi hátíSardagr, aS þó himininn á þeirn degi eðlilega,
eins og á öllum öSrum dögurn, geti á þeipi eSa þeim staðnum verið
hulinn þykkum skýflóka, allt loftiS alskýjaS, ]tá geta samt augu
vor horft í gegn urn hina skýjuðu hvelfing, horft út fyrir gjör-
valla heimsvíðáttuna, burt úr tímanum og inn í hina endalausu
eilífS, og þar sigrihrósandi og vonglaSir skoSaS guSs dýrð.
Hann er svo einkennilega bjartr, þessi blessaði drottins dagr, aS
þó aS kvöldsett verSi á honum, eins og öllum öSrum dögum, og
nóttin aS honum útlíSanda, eins og á hverjum öSrum ársins sól-
arhring, breiSi sig út yfir láS og lög, þá er vanalegr, tilsettr
tími er kominn, þá getr mannsaugaS eins fyrir því liorft út
fyrir öll jarSnesk endimörk og í tilbeiSslu og lofsj’ngjanda þakk-
læti séS guS almáttugan hátt, hátt uppi í hans eiiífu dýrð. Hún
*) Eg var af ýmsum margbeðinn að láta prédikan J/essa, eftir að hún var ný-
flutt, koma út á prent í ,,Sam.“ eða öðru vísi. Eg ætlaði þó ekki að verða við
þessari áskoran, þangað til nú, er eg heilsufars míns vegna hefi eigi ástœður til að
senda neitt í blaðið, er sérstaklega eðr beinlínis sé fyrir það ritað. Svo bciðendrnir
fá þá vilja sinn. Gefi drottinn, að þeir og aðrir lesendr ,,Sameiningarinnar“ fá;
lesið rœðuna sér til trúarlegrar uppbyggingar.
Park River, N. Dakota, 5. Jún. J893.
fin Bjarnason.