Sameiningin - 01.01.1898, Blaðsíða 5

—16o—
loks trínitatistíðin eða hinn síð’ari hátíSalausi helrningr kirkju-
ár.sins. þá er um nýtt textaval er að rreSa, einkum aS því er
guSspjöllin snertir, þarf ná í því vali ekki aS eins aS taka ná-
kvæmt tillit til þessara ýmsu kirkjuárstíSa, heldr líka til hinnar
upphaflegu þýðingar hinna ýmsu sunnudaga á hverri tíðinni
fyrir sig, einkanlega þó á hinum fyrra helmingi kirkjuársins,
sem hafa ákveðnara kirkjulegt marlc á sér heldr en sunnudag-
ar trínitatistíðarinnar. Og þó aS vafalaust megi heimfœra
eittiivert atriSi í öllum guSspjallatextunum, sem handbókar-
nefndin á íslandi hefir bent á í frumvarpi sinu, til kirkjuárs-
hugmyndarinnar og prédika út af hverjum einstökum þeirra til
fullkominnar uppbyggingar á þeim sérstöku dögum, sem þeir
eru ánafnaSir, þá finnst oss þó, aS sumir þeirra eigi ekki sem
bezt og sumir alls ekki viS þá tíS á kirkjuárinu eSa þann dag á
þeirri eSa þeirri kirkjuárstiSinni, sem þeir hafa veriS kjörnir
fyrir. þetta gildir aS nokkru leyti fyrri textaumferSina, sem
eins og þogar er getiS er textaúrval dönsku kirkjunnar, en þó
enn fremr síSari umferSina, þaS er aS segja að því leyti, sem þar
hefir ekki veriS fariS eftir norska textavalinu. Réttast hefði
veriS, finnst oss, að láta norska textavaliS lialda sér óbreytt í
seinni umferSinni eins og hinu danska hefir veriS haldiS
óbreyttu í hinni fyrri, úr því ekki var árætt aS gjöra alveg
nýtt val fyrir hvorntveggja árganginn, sem naumast væri
sanngjarnt aS ætlast til, því slíkt er mjög mikið vandaverk.
Annars er ekki vel skilmerkilega af nefndinni gjörð grein fyrir
því, að hve miklu leyti hefir í hinni síðari textaröS verið vikið
frá norska textavalinu. Og þarf nákvæman samanburS til þess
aS fitta sig á því, hvar nefndin hefir breytt til,—Eina smábreyt-
ing hefir nefndin gjört á gömlu guðspjallatextunum, það er að
segja sleppt úr þeirri urnferS sögunni um barnamorSiS í Betle-
hem (Matt. 2, 16—18), guðspjallinu, sem verið hefir, á sunnu-
daginn milli nýárs og þrettánda, en í þess stað sett kaflann
næst á eftir (Matt. 2, 19—23) um heimkomuna frá Egyptalandi,
sem eins og nefndin tekr fram hefir verið hiS gamla guðspjall
dagsins í hinni dönsku kirkju. Kollektan í íslenzku hand-
bókinni fyrir þann dag á líka beinlínis við þennan síðar nefnda
guðspjallskafla, en ekki viS hinn; og gat það verið ástreða til að
skifta hér um texta. Aftr á rnóti er það ekki alveg rétt, sem