Sameiningin - 01.01.1898, Blaðsíða 7

í staðinn fyrir hið nýja guðspjall, sem nefndin hefir valiö fyrir
þann dag (Jóh. 8, 12—19), vildum vér heldr með norsku kirkj-
unni kjósa Matt. 4, 12—17 eða Matt 12, 15—21. því megin-
hugsan epífaníu-dagsins er : Jesús er Ijós til opinberunar heiðn-
um þjóðum.sem að eins kemr fram í fyrsta versi texta þess, er
nefndin hefir valið. Væri að eins það eina vers haft fyrir guð-
spjall þann dag, þá væri þar ekkert út á að setja. Sam nýju guð-
spjöllin hjá Svíum eru ekki lengri. Á sunnudaginn fyrsta í níu-
viknaföstu kysum vér heldr fyrir texta Matt. 19, 27—30 (laun
lærisveinanna), innganginn til hins gamla guðspjalls (um verka-
mennina í víngarðinum), heldr en Matt. 10, 1—15 (upptaln-
ing og útsending hinna tólf postula). Á 3. sunnudag eftir
páska á betr við Jóh. 17, 1—3 (upphafið á fyrirbœn Jesú áðr en
hann gengr út í dauðann) en Jóh.6,22—34 (fyrri hluti rœðu Jesú
um himnabrauðið), sein bezt á við sunnudaginn í miðföstu. Á 5,
sunnudag eftir páska (bœnar-sunnudaginn, Rogate) ætti sam-
kvæmt áðr sögðu að koma sem nýtt guðspjall Matt. 6, 5—13
(sem valiö hefir verið fyrir nýársdaginn) í staðinn fyrir Jóh.
15,18—25. Á 1. sunnudag eftir trínitatis er heppilegri texti
Matt. 16,24—27 („Að hverju gagni kœmi það manninum" o.s.frv.)
heldr en Mark. 7, 5—16 (fánýti tómra ytri helgisiða). Á 13.
sunnud. e. tr. með hinu gamla guðspjalli um hinn miskunnsama
Samverja er kaflinn úr fjallrœðunni Matt. 5, 43—48 betr við-
eigandi sem guðspjall heldr en Matt. 20, 20—28 (beiðni Salóme
fyrir sonum sínurn). Fyrir 6, sd. eftir trínitatis stendr í hinni
fyrri textaröð nefndarinnar Matt. 19. 16—30 (frásagan um
samtal Jesú og hins unga auðinanns). En fyrir 18. sd. e.
trín. er í seinni röðinni valin fyrir texta sama sagan
eftir guðspjalli Markúsar. Og af því að nálega eng-
in afbrigði eru á þessum tveim útgáfum sögunnar, er þetta
ótœkt og hlýtr að vera sett þannig í ógáti. það stendr reyndar
í nefndarfrumvarpinu Mark. 19, 17—27, en það er auðvitað
prentvilla í staðinn fyrir Mark. 10, 17—27. í Matteusar guð-
spjalli eru tvær sögur mjög svipaðar, hvor fyrir sig um tvo
blinda menn, sem Jesús læknaði; hin fyrri Matt. 9, 27—31,
hin síðari Matt. 20, 29—34. Hina fyrri hetír nefndin valið
fyrir texta á 2. sd. e. þrettánda, en hina síðari á 2. sunnud. í
föstu. Vitanlega er í sögum þessunr skýrt frá tveirn atburðum,