Sameiningin - 01.01.1898, Blaðsíða 13

—173—
þessi blöð eru fremr fánýt, og annað þeirra hefir valdið all-
miklu ógagni í öðrum efnum. Er það því slæmr vottr um
tíðai'andann, að þau haldast við.
Á næstliðnu ári byrjaði nýtt tímarit, útgetíð af íslendingi
í Kaupmannahöfn. það hefir í upphafi sinu lúalegt truarrugl
í ljóðum, og fleira af þessháttar kvæðum er í ritinu.*)
Nýlega kom á prent postillubrot eftir séra Pál heitinn
Sigurðsson Lýsing á bók þessari er í „Sameiningunni“ frá
fyrra ári, og munt þú hafa lesið hana- Eg efast ekki um, að
þú lesir það blað og hafir það í húsi þínu. Vísa eg þér á þessa
lýsing, því eg álit hana rétta. Einnig er ritdómr um bókina 1
„Aldamótum", er eg hetí lesið. Talsvert hefir verið minnzt á
bók þessa í blöðunum hér heima, og hefir það nálega allt verið
lof. En allar þær greinir hafa komið frá trúarvinglsmönnum
eða vantrúarmönnum, að undan skilinni grein frá mjög merk-
um presti og framúrskaranda sálmaskáldi, og hefir marga furð-
að á þeim orðum hans, að margar af rœðunum sé vel fallnar
til húslestra.
Eirm maðr hér heima hefir þó andmælt bók þessari og
einni heimskulegri lofgrAn um hana. Hefir marga fuiðað a
á því, að prestar eða aðrir kirkjunnar menn hafa eigi . bent
alþýðu á galla bókarinnar, ef hún kynni að verða notuð af ein-
hverjum til húslestra. En þetta hefir að líkindum komið af
kurteisi við venzlafólk höfundarins, sem allt er heiðarlegt og
vel metið.
Eg vil enn með fám orðurn minnast á eitt nýtt, ársgamalt,
blað, þótt eg eigi telji það beinlinis 1 röð þeirra blaða, sem áðr
voru nefnd. það heitir „K.vennablaðið“ og er gefið út af konu
í Reykjavík. Blað þetta er fremr vel ritað. Meðal annars
hetírþað flutt góðar siðferðisreglur um barnaaga, sambúð hjóna
*) Hér er auðvitað átt við „Eimreiðina", sem reyndar yfir liðfuð er
heiðvirt og gagnlegt tímarit og hefir að mestu latið kristindominn 1
friði og augsýnilega ekki vill sýna af ser neina lilutdroegni 1 peim mal-
um. Vítavert er fiað i>ö í mesta rnata, að ritstjórn ,,Eimi'eiðarinnar
skyldi fara að gefa þar út ,.Salthölms-ferðina“ eftir Jðnas Hallgríms-
son, sem i skáldskaparlegu tilliti er einskisviiði og hinum gððfræga
höfundi að eins til ðvirðingar. Og þð að klámyrðin hafi verið fcerð í
dularhúning með því að prenta þau með grísku letri, þá bœtir það
lítið úr ljðtleikanum.—Hitst.